Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Syväranta
–Jeślidobrzesięprzyjrzysz,zobaczyszjeszcze
wwodziekamienie,którewyznaczająbiegtamtego
pomostu.Kończyłsięniewielkąbudkąkąpielową–mówi
EijakristinaSumelius,alejaniewidzężadnychkamieni,
ajedynieskałynaprzeciwległymbrzegu.Kiwamjednak
głową,mówię,żerzeczywiścietamsą.Uśmiechasię
zadowolona,żemogłamipomóc.Wracamydomuzeum.
Świecisłońce,choćprzedchwiląpadało.
AwięcSyväranta,miejsce,wktórymprzyszedł
naświatOskarHansen.Czterdzieściminutjazdy
odHelsinek,wOnnelatrzebaskręcićwlewo.Gdy
międzydrzewamizalśnijezioro,możnasięzatrzymać.
DziśjesttuLottamuseo–muzeumorganizacji,która
wczasiewojnyprzygotowywałafińskieochotniczki
dosłużbywkobiecychoddziałachpomocniczych.
Drewnianybudynekzostałwzniesionyniedawno,w1996
roku.Podobnotrochęprzypominatamten,alenie
bardzo.
Tobył1kwietnia1947roku.Pożarwybuchł
wieczorem.Przyjechałostustrażaków.Najeziorzebyło
siedemdziesiątcentymetrówlodu,zanimwyrąbali
przeręble,niebyłojużczegogasić.Moglitylkopolać
wodązgliszczaipopatrzeć,jakdymią.
NawystawiepoświęconejhistoriiSyvärantyoglądam
wgablotkachjakieścegły,kawałkitalerzy,butelki
polekarstwach,kafle,łuskipopociskach.Wszystko,
