Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
aletujużzostawiaminterpretacjępanom–odparła
Bed​na​rek.
–Ktośmógłciągnąćciałopoziemiistądbrud
naubraniuipodpaznokciami–wymamrotałLew,
adok​torBed​na​rekkiw​nęłagłową,zga​dza​jącsięznim.
–Ubraniemiałabrudnenabrzuchuczynaplecach?–
za​py​tałŚliczny.
–Inabrzuchu,inaplecach.Właściwietowyglądała
tak,jakbysiętur​lała–od​parłaBed​na​rek.
Ślicznyotworzyłusta,żebyskomentowaćusłyszane
wnioski,aleLewszturchnąłgolekkołokciemwbok,
bytegonierobił.Ubrudzenieniemogłobyćdowodem,
skorojedenzpolicjantówupadłnaciało,apóźniejrazem
znimsto​czyłsięzezbo​cza.Todrogado​ni​kąd.
DoktorBednarekznalidobrzeodlatiwiedzieli,
żemogąjejufać,grupastudentówbyłajednak
potencjalnymproblememitworzyłaniebezpieczeństwo
prze​do​sta​niasięnie​wy​god​nychin​for​ma​cjidome​diów.
–Acozcza​semzgonu?–za​py​tał.
–Temperaturaciałaistężeniepośmiertnewskazują,
żeumarłamiędzydwunastąaczternastądnia
poprzedniego,czyliwczoraj–odparłpośpieszniestudent,
za​nimdok​torBed​na​rekzdą​żyłaod​po​wie​dzieć.
–Niktniezgło​siłza​gi​nię​cia–sko​men​to​wałŚliczny.
–Kobietabyławdobrejkondycjifizycznej.Naciele,
zwłaszczananadgarstkach,znaleźliśmybliznymogące
świad​czyćosa​mo​oka​le​cza​niu.
–Bli​zny?Mogęzo​ba​czyć?–za​py​tałLew.
DoktorBednarekpodeszładociałaiodsłoniła
przed​ra​miona,po​ka​zu​jącja​snepa​skinaskó​rze.
–Sąstare,prawdopodobniezrobiłato,gdybyła
nastolatką.Mogłasięborykaćznatręctwami,