Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
znami.–DoktorPatelkiwagłowąnajpierwMarcusowi,apotem
Frankowi,którzyodpowiadająjejtymsamym.–Aterazprzejdę
donormalnegoporządkuspotkaniaizadamnaszejnowejprefektce
naczelnejtradycyjnepytanie.–ObracasiętwarządoJameeli,która
przyciskagruby,zakrwawionyzwitekgazydolewejdłoni.–Akolitko
Asanti,czychciałabyśsięzwrócićdozebranychzjakąśsprawą?
–Tak.
Sądzącposzeptachobiegającychkryptę,odpowiedźJameeli
zaskoczyłanietylkomnie.Cotakiegomożechciećomawiaćnasamym
początkuroku?Wiadomość?
–Rozumiem.–TongłosudoktorPateljakzwykleniczegonie
zdradza.Tejkobietyniesposóbrozszyfrować.–Możeszzabraćgłos.
–Dziękuję.–Jameelasprawiawrażenienietylezdenerwowanej,ile
przerażonej,gdywyciągaspomiędzyfałdszatyświstekpapieru.
Odchrząkuje.–Dostałamtodziś.
Tojesttamtawiadomość.Nachylamsięnieznaczniedoprzodu.
–Niechciałamwtouwierzyć,alechybaniepowinniśmytego
zlekceważyć.–PodajezmiętąkartkędoktorPatel,któraodczytujejej
zawartośćznieodgadnionymwyrazemtwarzy.
–Tomożebyćtylkochoryżart–zwracasiędoJameeli.
–Może–zgadzasiędziewczyna–aleMorganbyłamojąnajlepszą
przyjaciółką.Uważam,żepowinniśmypotraktowaćtopoważnie.
–Doskonale.–DoktorPateloddajejejświstek.–Możeszzwrócić
siędozebranych.
Jameelaprzełykaztrudemślinęiunosizmiętąkartkę.Wkrypcie
zapadaciszajakmakiemzasiał.
–To...tojestzdjęcie.ZdjęcieMorgan.–Wytężamsłuch,gdyścisza
głos.–Zwydrapanymioczami.–Zewszystkichpiersiwydobywasię
zbiorowewestchnienie,aJameelaodchrząkujeiczytanagłos
ztrzymanejwrękukartki:–„ŚmierćMorgantoniebyłwypadek.
Zginęłazmojejręki.Atybędziesznastępna”.
