Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Krok1:Zidentyfikuj
wewnętrznegłosy
Tyleznasuczysięukry
waćróżneaspektysie
bie;inniniesąwsta
niepoznać
onascałejprawdy,odczu
wamywięcwewnętrznąpustkęiosa
mot
nie
nie.
Napoczątkutejwspólnejdrogizastanowimysię,któredokładnieobszary
wymagająodnas„działania”.Przyjrzymysiędestrukcyjnymlubdysfunkcyjnym
schematomzachowań,któremogłysięwnasutrwalić,izbadamy,jaki
to„wewnętrznygłos”kontrolujenaszedecyzjeireakcje.Nieprzejmujsię,jeśli
dziwniesiępoczujesz,myślącosobie:„Przejawiamdestrukcyjneschematy
zachowań”.Zdoświadczeniawiem,żetakaanalizawłasnychpobudekjest
niezwyklepomocna.Uświadamianam,żemamywiększywpływnaswojeżycie,niż
namsięwydaje.
Zasadniczepytanie:czyjestemniewolnicądestrukcyjnychschematów
zachowań?
Wpierwszychlatachpracywklinicezajmowałamsiępacjentkamizproblemami
psychicznymi.Stopniowouświadamiałamsobie,żewewnętrznerany,które
obserwowałamnaprzykładuosóbzzaburzeniamiodżywiania,bardzoprzypominają
tewystępująceuludzizmagającychsięzlękami,depresją,zaburzeniamiosobowościalbo
uzależnieniem.Zrozumiałam,żeistniejącemodeleterapiinietrafiajądo„serca”chorego,
idoszłamdowniosku,żewleczeniuzaburzeńodżywianiachodziocośznaczniewięcej
niżtylkooprzywrócenieprawidłowejmasyciałaczyznormalizowanienawyków
żywieniowych.Upodstawproblemuleżałobowiemchronicznepoczucienienawiści
dosamegosiebie,a„symptomy”,zktórymiborykałysięmojepacjentki,byływyłącznie
destrukcyjnymisposobamiradzeniasobiezrzeczywistością.
Zbiegiemlatpojęłam,żechociażzracjizawoduskupiamsięnaosobachdotkniętych
kryzysemosobistymitakich,którymchorobauniemożliwianormalnąegzystencję–ich
masaciałajestzbytniska,uzależnieniezbytsilne,acena,jakąpłacązatowżyciu
osobistym,zbytwysoka–taknaprawdęcierpieniedotykawszystkichwokółmnie,nie
wykluczającludzi,którymnacodzieńudajesięnieźlefunkcjonowaćwswoich
związkachczyżyciuzawodowym.Niepogrążamysięwkryzysie,amimotojesteśmy
głębokoporanieni.Naszbóljestmożemniejwidoczny,aleniewątpliwiewnastkwi.
