Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zmieniałsięwbulgoczącąwściekłość.Musiał
jąposkromić.Ostatniewrażeniejestrównieważne,jak
pierwsze.Poprawnydokońca.
–Wiedziałem,żezajmiecitowieki!–Wdrzwiach
pojawiłsięPaulHines.Wymowniepopukałpalcem
wzegarek.Swójulubionypatekphilippe.
–Chybazrobiłemsięsentymentalny–mruknąłJakub
iwrzuciłdokartonuostatniąaktówkę.
–Pocotylefoliibąbelkowej?–Kolejnyciekawskinos
wcudzychsprawach.
–Dowynoszeniazwłokprawników–odpowiedziałbez
wahaniaJakub.
–No,niewiem,comybezciebiezrobimy.–Wgłosie
Paulasłychaćbyłonutęczułości.–Tylkoniezabierz
namcałejfirmy.
–Cieszsię,żenietypłaciszzazamówienie
dodatkowegokonteneranaśmieci!–Cośwtymbyło.
Właścicielkilkupokaźnychlondyńskichnieruchomości
ifrancuskiegochteaulubiłoszczędzaćnadrobiazgach.
Jakubsięgnąłpojedenzkartonów.–Poczekaszjeszcze
paręminut?
–Zostawto.Chłopcyzadministracjizałatwiątowtry
miga.Idźmyjuż.Niebyłemnalunchuikonamzgłodu.
–Będzieszjadł?–Jakubsięzaśmiał.–Anietopił
pomniesmutkiwscotchu?Czyliknajpatasama
cozawsze.
–Maszjakieśwątpliwości?
Odpoczątkubyłojasne,żewylądująwTheShip
Tavern,jednymznajstarszychpubówwHolborn.Paul
byłjegonajwierniejszymfanem.Teszesnastowieczne
wnętrzawypełnionemahoniowymimeblami,starymi
obrazami,księgamiiinnymiświadectwamidawnych
czasówbyłyjegoprawdziwymdomem.Tuumawiałsię
zklientami,jakrównieżzkolegamizpracy.Hines
uwielbiałatmosferętegomiejsca,jednoznacznie
nawiązującądoksiążekjegoulubionegopisarza,
CharlesaDickensa.Przecieżwłaśniewichprawniczej
okolicy,wLincoln’sFieldsInn,rozgrywałasięjedna
zdramatycznychscen
Samotni
.
