Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poprostuzejśćtroszkęnaziemię,przestaćżyćponadstanitak
beztroskoszastaćpieniędzmi.Nic.Wszystkojest,kurwa,tip-top!
Wyjęłazlodówkijogurtzziarnami,jednakponamyślewstawiła
gozpowrotemipodeszładookna.Zwysokościósmegopiętrabez
wychyleniasięniemogłazobaczyćścieżkiprowadzącejdobloku,więc
przezmomentpatrzyłanamatkizwózkamiigówniarzywdresach,
dzielącychparkoweławkiniczymstrefywpływów.Widziaładzieci
narowerach,grupkęskaterównaniedawnoustawionejrampie,jakieś
zamieszanienaparkinguBiedronki.Stłuczka?Całkiemmożliwe,
zdarzałysiętamregularnie.
Cowłaściwiechciałazyskaćtąrozmową?Czegosięponiej
spodziewała?Napewnowyjaśnień,aleczyjedostanie?Przecieżskoro
toprzedniąukrywał,skorojąoszukał,równiedobrzemógłteraz
zwyczajniesięwkurzyć.Odpowiedziećatakiemnaatak,pytaniami
napytania,ażwreszcieużyćkoronnegoargumentu–towszakjego
praca,jegomieszkanieikredyt,naniegojestksiążeczkagazowa.
Kaśkacoprawdadokładałasię,ilemogła,Chorwacjęteżmieli
finansowaćrazem,aleprzecieżnigdynieporówno,bozarabiaładużo
gorzejodniego.Toznaczydużogorzejniżonwcześniej,boteraz...
Zadzwoniłdomofoniodwróciłasięgwałtownie.Zerknęła
nazegarekizmarszczyłaczoło.NaMikołajabyłozawcześnie,zresztą
przecieżznałkod.Nalistonoszazapóźno,kurierówniezamawiali,
znikimteżsięnieumawiali.Więckto?
MożektośzulotkamialboJehowi,szukająkogokolwiek,ktoich
wpuściiwstukująkolejnekody,pomyślała,gdydomofonzadzwonił
porazdrugi,cowykluczyłoobieteewentualności.Kaśkaprzeszła
więcdoprzedpokojuisięgnęłaposłuchawkę.
–Tak?
–Dzieńdobry.–Wsłuchawcerozległsięniecospłoszony,ale
ciepłykobiecygłos.–MojenazwiskoWilk.Czyja...czyzastałam
panaMikołajaOtysia?Tojakbyważnasprawa.Rodzinna.
–Niemago–odparłaKaśkaijużmiałasiępożegnać,gdynagle
zapaliłasięwjejgłowieostrzegawczalampka.Zaraz,Mikołajisprawa
