Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
CZĘŚĆI.SPECJALNEPOTRZEBYEDUKACYJNE
szkolnym?Odpowiadającnatopytanie,należynapoczątkupodkreślić,żeniebędziepo-
wrotudojednoznaczniesegregacyjnegosystemukształcenia,doktóregokwalifikowanoby
uczniównapodstawiepostępowaniadiagnostycznegoiinstytucjonalnego„skierowania”.
Niestaniesiętakchoćbydlatego,żeedukacjaosóbniepełnosprawnychzostałajużbardzo
silniepowiązanazpowszechnym,ogólnodostępnymkształceniemnapodstawiezarówno
międzynarodowych,jakikrajowychaktówprawnych,ideowychzałożeń,jakteżsposobów
ichrealizacjiwcodziennejpraktyceoświatowej.Wwynikuprzemianpowstała,jakjąokreśla
Szumski(2013,s.9),„jakościowonowaformaspołecznejpraktyki”,którejbadaniewymaga
„nowychkoncepcjiteoretycznych”wykraczających„pozaramypojęcioweikonceptualizacje
rzeczywistościznaneztradycyjnejpedagogikispecjalnejiogólnej”,alejednocześnienatyle
jużdobrzeugruntowana,żeniebudziwiększychkontrowersjicodojejgłównychidei,araczej
pytaniaodoskonalenieformjejpraktycznejrealizacji.Współczesnetendencjewkształceniu
osóbniepełnosprawnychjednoznacznieprowadządostwarzaniawarunkówintegracyjnych,
uwidaczniajądążeniedo„jednościwróżnorodności”,nawetgdy,amożewłaśniemimoże,
paradygmatintegracyjnysiędezaktualizuje.Odejścieodniego,jakstwierdzaKrause(2010,
s.165-166),„nieoznaczaodejściaodkoncepcjiintegracyjnych.Te,mimożeprzestająbyć
«doktrynąponadwszystko»,sąnadalistotnąkwestiąwyznaczającąrelacjeosóbniepełno-
sprawnychzpełnosprawnymi[ż]powracamyzatemdokoncepcjiA.HulkaiW.Dykcika,
dlaktórychintegracjapozostajewłaściwiekwestiązasadnicządlapraktykipedagogicznej,
jednakniemacharakteruideologicznego”.
Oznaczato,żezasadnejestzwracaniesiękuindywidualnościczłowiekaorazróżnorod-
nościjegocechipotrzebwśrodowiskuedukacyjnym.Takiesąiwspółczesnezałożenia,
izarysowanetendencjezmianwprzyszłości.Todlategocelowejestpodejmowanierefleksji
natentemat,jakrównieżgromadzeniewiedzyiumiejętnościułatwiającychróżnicowanie
naszychdziałańwzróżnicowanejpodwzględempotrzebgrupieuczniów.
Bibliografia
CiechanowskiJ.,ChmielewskaB.,CzyżB.,KołodziejZ.(red.)(2010).Prawodoedukacjidzieciospe-
cjalnychpotrzebachedukacyjnych.Raportzmonitoringu.Warszawa:HelsińskaFundacjaPraw
Człowieka.
Edukacja.Jestwniejukrytyskarb(1998).RaportdlaUNESCOMiędzynarodowejKomisjidospraw
EdukacjidlaXXIwiekupodprzewodnictwemJacques’aDelors’a.Warszawa:Stowarzyszenie
OświatowcówPolskich-WydawnictwaUNESCO.
Hejnicka-BezwińskaT
.(2007).Paradygmathumanistycznywpedagogiceapedagogikahumanistycz-
na,w:J.Rutkowiak,D.Kubinowski,M.Nowak(red.),Edukacja,moralność,sferapubliczna.Materiały
zVIOgólnopolskiegoZjazduPedagogicznegoPTP.Lublin:OficynaWydawnicza„Verba”.
