Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.Genezaiprognozawspółcześniezachodzącychiprzyszłychzmianwkształceniu...
21
szkół)czyniezapewnieniew40%badanychszkółbezpiecznychihigienicznychwarunków
korzystaniazobiektówszkolnych.
Jakwynikazwnioskówprzedstawionychnapodstawieróżnegotypudiagnozaktualnej
sytuacjiuczniówniepełnosprawnych,teparadygmaty,któreteoretycypedagogikichcieliby
jużwidziećjakodezaktualizującesię(biologiczny,rehabilitacyjnyczyintegracyjny),wciąż
silniedająosobieznać.Możetobyćnastępstwem,czegoobawiałsięAmadeuszKrause,
konkurencyjnegopozostawaniaodrzuconegoparadygmatuwniebezpiecznejopozycji.Stało
siętaknp.zparadygmatembiologicznym,którypozostawiłposobiesilnestereotypywpo-
strzeganiuosóbzniepełnosprawnościąorazgłębokieprzekonanieoichniezaradności,inno-
ści,koniecznościichizolacyjnegorehabilitowaniaczyindywidualnymcharakterzeniepełno-
sprawności(Krause2010,s.34).
Zjednejstronypowstająwięc,zgodnezwizjątakichbadaczyipedagogówjakAleksander
HulekczyWładysławDykcik,ambitneprogramyiprojektyhumanizacjiżyciaosóbniepeł-
nosprawnych,wtymwdrażaniaprzemianspołecznychmającychznormalizowaćichfunk-
cjonowaniewśrodowiskuiwewszelkichobszarachżyciajednostki,zdrugiejzaśsilne,
awniektórychzakresachnawetumacniającesiępotoczne,medialneipolitycznepostawy
niebezpiecznejzpunktuwidzeniaparadygmatunormalizacyjnego,źlerozumianej,pozornej
ipozorowanejintegracji,podżadnymwzględemniesprzyjającejosłabieniusegregacyjnych
tendencji.JakzauważaKrause,
idealistycznawizjaintegracji[ż]nieprzeniknęłanietylkodoświadomościspołecznej,aletakże
doświadomościczęścipedagogówirodziców.Wszerszejzbiorowości,wszkołachiwczęścirodzin
wciążfunkcjonujesilnynurt„upodabnianianiepełnosprawnych”dowiększościwceluminimalizo-
waniajednostkowegoupośledzenia.Możemymówićipisaćoszansach„byciasobą”wśródinnych,
oakceptacjiodmiennościjakoopodstawiewspółczesnejintegracji,orozszerzaniunormyjako
podstawykoegzystencjiitd.,aleciągległównemiejscewpraktycepedagogicznejzajmujądosto-
sowaniesię,pozbyciesięjaknajwiększejilościatrybutówupośledzeniainabyciejaknajwiększej
ilościatrybutówpełnosprawności.Samipedagodzyirodzicemówiączęstoo„szkolenormalnej”,
ozachowaniusięniepełnosprawnegodziecka„jaknormalny”,ozdolnościdointegracji,rozumiejąc
jąjakozdolnośćdonormalności(tamże,s.162).
Autorzastanawiasięnadmniejidealistycznymsposobempostrzeganiaprocesuintegracji
idopuszczamożliwość,żebezpodstawowychumiejętnościprzystosowaniasięosobyniepeł-
nosprawnejdowiększościintegracjajestpraktycznieniemożliwa,winnymmiejscuzaśpisze,
żeniezintegrowanieniewykluczamożliwościbyciaosobąszczęśliwąizadowolonązżycia.
Jakamożebyćzatemprzyszłośćkształceniauczniówniepełnosprawnychiwszystkich
tych,którychcechyipoziomrozwojuniepozwalająnasprostanie„zwykłym”wymaganiom
