Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
20
MAŁGORZATALEYKO
ScenaFuchsamiałazatemstwarzaćoptymalnewarunki
optyczneiakustyczne,zapewniająceczystośćdoznańzmy-
słowych,którychnierozpraszałbynadmiarefektówwizual-
nych.Spłyconaformascenywinnasłużyćkoncentracjiwidza
nadwóchpodstawowychinierozerwalnychelementachwi-
dowiska:napostaciaktoraprezentującegodramatjako
ciągrytmicznieuporządkowanychreliefów.
AktorbyłdlaFuchsanośnikiemiwyrazicielemdynamiki
zawartejwdramacierozumianymjakofirytmicznyruch
ciałaludzkiegowprzestrzeni”.Wnowymteatrzecałkowicie
nieprzydatnebyłycodziennegesty,którymiwnadmiarze
posługiwałosięaktorstwonaturalistyczne.InspiracjiFuchs
szukałnatomiastwnowoczesnymtańcu,choćnieutożsamiał
tańcazesztukąaktorską.Uważałjednak,żetaniecjest
fiwywiedzionązezmysłówsiłąnapędową”,aaktorstworozu-
miałjakowzbogacenietańcafitwórczymiwartościamitkwią-
cymiwfantazji,świeciewyobrażeńiżyciuduchowym”.Za-
pewneniejesttowyczerpującadefinicjaaktorstwa.Typ
aktora,jakiegooczekiwałFuchs,dookreślająprzykłady,na
któresiępowoływał:tradycjaGoethego,mającasięodrodzić
fidziękitwórczejsileaktorstwa”,niezwykławswejfipełni
wyrazucielesnegoisłownego”sztukaaktorówjapońskich
orazgreckakulturafipostawycielesnej,gestów,mowy”.Fuchs
nawiązywałwięcdotychkonwencjiteatralnych,wktórych
aktorwystępowałjakodeklamator-tancerz,ajegosłowom
towarzyszyłstylizowanygestihieratycznyruch,sylwetka
zaśstanowiłanascenietakżeelementplastyczny.Wskazując
teprzykłady,Fuchsnieograniczałjednakswobodytwórczej
aktorainiepragnąłnarzucićmuściśleskonwencjonalizowa-
negozachowanianascenie.Uważającaktorazapośrednika,
któryprzekształcadramatdziękifirytmicecielesnej”wfiryt-
mikęducha”,wyznaczałmujakocelprzedstawienietypowo-
