Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dowodyempirycznenaskutecznośćterapiigrupowejdladzieci
Shen(2002)badałaskutecznośćkrótko-
terminowej,skoncentrowanejnadziecku
terapiiopartejnazabawiegrupowejwśród
uczniówszkółpodstawowychnaTajwanie,
którzy3latawcześniejdoświadczylitrzę-
sieniaziemi.Wbadaniuwzięłoudział30
dzieciwwiekuod8do12lat,którezostały
przydzielonedogrupyeksperymentalnej
(15dzieci)orazgrupykontrolnej(15dzieci).
Poprzeprowadzeniuterapiimetodązabawy
grupowejdzieciwgrupieeksperymentalnej
uzyskałyistotnieniższewynikiwzakresie
poziomulękuiryzykasamobójstwaniż
dziecizgrupykontrolnej.
Skutecznośćinterwencjiwykorzystują-
cychzabawęudziecizzaburzeniamiemo-
cjonalnymibadałtakżeHand(1996).Przepro-
wadziłonsystematycznąobserwacjęzacho-
waniadwóchgrupdzieciwwiekuod10do12
latpodczasprzerwmiędzyzajęciami.Jedna
grupabrałaudziałwtradycyjnychgrach,
wktórychzasukcesuznawanopokonanielub
eliminacjęinnychuczestników,natomiast
drugagrupauczestniczyławZAERtrzyrazy
wtygodniuprzez16tygodni.Udzieciztej
drugiejgrupyodnotowanowiększąredukcję
poziomuagresjiwerbalnejifizycznejoraz
lepszewykorzystanieczasuwolnego.
Reedzzespołem(1978)badaliskutecz-
nośćgrupowychprogramówtreningowych
mającychwspieraćdzieciwwieku6–12lat,
któremiałyproblemyzwidzeniem,orga-
nizowanychdladzieciirodziców.Dzieci
uczestniczącewzajęciachgrupowychmiały
niewieluprzyjaciół,rzadkouczestniczyły
waktywnościachgrupyrówieśniczejiprze-
jawiałyagresjęwerbalnąifizyczną.Program
składałsięzjednogodzinnychsesji,odby-
wającychsiędwarazywtygodniuprzez16
tygodni.Wtrakcieprogramuprowadzono
zdziećmizabawymającenacelupoprawę
umiejętnościspołecznychorazumiejętności
percepcyjno-motorycznych(np.wizualnych
umiejętnościmotorycznych,ostrościwidze-
niaiświadomościciała).Efektemprogramu
stwierdzonymnapodstawieocenrodziców
byłapoprawainterakcjidziecizrówieśnikami
wdomuiwszkole,wtymwiększaskłonność
douczestnictwawgrupieiprzestrzegania
regułorazmniejproblemówzzachowaniem.
Reddyizespół(Reddy,2010;Reddiin.,
2001;Reddy,Springeriin.,2005;Springer
iReddy,2010)przeprowadziliwielebadań
sprawdzającychskutecznośćZAERwprogra-
machtreningówgrupowychdladzieci,sta-
nowiącychczęśćmultimodalnegoprogramu
CAMPdladziecizzespołemnadpobudliwości
psychoruchowej(ADHD).CAMPtoopartyna
dowodachempirycznychprograminterwen-
cyjnydlamłodszychdzieci(wwieku4–8lat),
uktórychzdiagnozowanoADHD,nakiero-
wanynaichpotrzebyspołeczneizwiązane
zzachowaniem.Programten,mającynacelu
nauczeniedzieciumiejętnościadekwatnych
doetapurozwojowego,awywodzącysię
zteoriispołecznegouczeniasięorazbeha-
wioryzmu,stosujeZAERwcelupoprawy
umiejętnościspołecznych,samokontrolioraz
panowanianadzłościąistresemwtrakcie
ustrukturowanychsesjigrupowychtrwają-
cych10tygodni.Równoleglejestprowadzony
treningdlarodziców,mającynauczyćich
technikkształtowaniazachowaniadziecka
wdomu,wszkoleiwnajbliższymotocze-
niu.Jednązunikalnychcechtegotreningu
sąkonsultacjebehawioralnedlarodziców
inauczycielikażdegozdzieci,przeprowa-
dzanewdomuiwszkole.EfektamiCAMP,
mierzonymibezpośredniopozakończeniu
programuorazwpomiarzedystansowym,
okazałysięstatystycznieistotnaiklinicznie
znaczącapoprawafunkcjonowaniarodziców
orazzachowaniadzieciwdomuiwszkole.
Pedro-CarrolliJones(2005)opracowali
programinterwencyjnydladziecirozwiedzio-
nychrodziców(ChildrenofDivorceIntervention
Program–CODIP)–programprewencyjnyreali-
zowanywszkołach–anastępniebadalijego
skuteczność.ProgramCODIPzostałwdrożony
przezspecjalniewyszkolonychisuperwizo-
wanychprofesjonalistówiparaprofesjonali-
stówwzakresiezdrowiapsychicznego.Aby
pomócdzieciomzmierzyćsięzestresującymi
zmianami,któreczęstotowarzysząrozwodo-
21
