Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
32
KS.HENRYKSKOROWSKISDB
byłafaktycznieodpowiedzialnaiaktywniezaangażowananarzecz
środowiska,musiczućsiędoniegofaktycznieprzynależnawformie
tzw.nzakorzenienia”lub,jaknazywatoL.Bądkowski,łatwospraw-
dzalnegonprzydziału”,którygruntujejąiokreślajejmiejscewśród
ludzi,którychznaizktórymiłączągostosunkibezpośrednieizrozu-
miałe,orazwśródrzeczyispraw,któresąmubliskie10.Niektórzyna-
zywajątofaktycznympoczuciemiświadomościąnbyciausiebie”.
Chodzitupoprostuorzeczywistąintegracjęosobywewłasnymśro-
dowisku.Integracjazkonkretnąrzeczywistościądajebowiempoczucie
nbyciausiebie”,atymsamympozwalanazrozumienieswoichobo-
wiązkówizadań,akonsekwentniedalejnafaktycznewłączeniesię
wnurtżyciategośrodowiska.Wzwiązkuztympojęcienwartościo-
wość”jednostkioznaczatakżejejrzeczywistąintegrację,tzn.jejpraw-
dziwąprzynależnośćdokonkretnegośrodowiska.Mówiącinaczej,dla
społecznościwartościowąjestjednostkanzakorzeniona”,zintegrowa-
naimającapoczucieswejprzynależności.
Wspomniećwreszcietakżenależy,żepełna,alejednocześniewłaś-
ciwaintegracjaosobyześrodowiskiemmożliwajesttylkoiwyłącz-
niewoparciuosilnepoczuciewłasnejosobowejtożsamościipod-
miotowości,jakieposiadajednostka.Tylkowtensposóbosoba
świadomieiwpełninzakorzenia”sięwstrukturachokreślonejrze-
czywistości.E.Krukujmujetowtensposób,żetylkowskutekpo-
czucianbyciasobą”człowiekintegrujesięzkonkretnąrzeczywistoś-
ciąikształtujeświadomośćnbyciausiebie”
11
.Człowiekbowiem,
któryniedoświadczainieprzeżywasiebiejakoosobyiswejpod-
miotowości,jestalbospołeczniewyalienowany,tzn.chronisięwpraw-
dziewramachspołeczności,alefaktyczniejestobcynaturze,drugie-
muczłowiekowi,społeczności;albostajesięprzedmiotem
zasymilowania.Osobazatem,któraniemapoczuciawłasnejosobo-
wejtożsamości,nigdynieintegrujesięześrodowiskiem,nieznajdu-
jewnimswegonzakorzenienia”.Wartościowośćjednostkimusitakże
10
Por.L.Bądkowski,Niechodziorezerwat,aleokonstruktywnąsiłę,nŻycieiMyśl”
11(1961)nr3-4,s.95.
11Por.E.Kruk,Ruchobywatelski,nPomerania”27(1989)nr2,s.11-12.
