Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
momentrozpoznaniaopresyjnegocharakterujęzykawobecpragnienia
wyrażeniasiebieiswojegodoświadczenia.Afatykjest„niemy”
–pozostajepozaprzestrzeniąsemiotyczną,wktórejmógłbyzaistnieć
jednocześniejakopodmiotiprzedmiotwłasnejmowy.Mamywięc
doczynieniazeszczególnegorodzajuwyobcowaniemzjęzyka,które
utrudniaprocesautopojetyczny–procestworzenia(obrazu)siebie.
Stanwyobcowaniamajednakwymiarpozytywnyinegatywny.
Zjednejstronyjeststanemoddzieleniaodsfery,wktórejludzie
komunikująsięzesobą;oddzielenietorodzifrustracjęizłość,
uniemożliwiarealizacjępragnieniaautobiograficznegoipragnienia
kontaktuzinnymiludźmi.Zdrugiejstronywyobcowanypodmiot
zostajewystawionynapróbę,sprawdzanesąjegomożliwości,
wytrzymałośćikreatywność,wwynikuczegozaczynaszukać
alternatywnychsposobówautoekspresji,powracadoświataznaków
isymboliinnądrogą(naprzykładpoprzezrysunek–przypadek
KarolinyWiktor).Świadectwaafazjimożnazatemtraktowaćjako
zbioryopowieściopraktykachrozpoznawaniaswoichograniczeń
iszukaniasposobówichefektywnegowykorzystaniaiprzekształcenia.
Każdepodjętewtymwypadkudziałaniejestaktemheroicznym
–takim,którywymagazaangażowaniapodmiotu,manaceluzmianę
jakiegośstatusquoiwykraczapozahoryzontjednostkowy,toznaczy
mateżwpłynąćnaprzestrzeń,wjakiejsiędokonuje.
Wprzedstawionejdotejporyseriiuogólnieńnatematafazjiijej
świadectw–uogólnieńocharakterzeanalitycznym,mającychwskazać
punktywspólnenarracjiotymdoświadczeniuistworzyćmapę
problematyki,jakasięwyłaniawprocesiebadaniatekstówoafazji
–istotnejesttakżerozpoznaniepewnejpostawypoznawczej,
charakterystycznejdlawieluafatyków.Topostawauważnego,
badawczegoprzyglądaniasięsobie(introspekcji)iświatu
(ekstraspekcji),którejtowarzyszysilneemocjonalnezaangażowanie.
Narracjaniebyłabymożliwabezafirmacjidoświadczenia,czylibez
