Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Urzędniczkachwyciłalist,przeczytałaadresiwrzuciła
nawagę.
–Zwykłyczypriorytetowy?–Czekałazotwartymiustami
naodpowiedź.Zzaszerokich,mięsistychwargwyzierałyżółte
zęby.
–Niewiem–zawahałasięOlga.–Możebyćpriorytetowy.
–Przestąpiłaznoginanogę.–Nie,niechbędziezwykły.
Zwykły.
Kobietamilczałachwilę,jakbyczekałanauprawomocnienie
decyzji.
–Jedenaściezłotych–wycedziławkońcuiniezamykając
ust,popatrzyławyczekująco.Olgapochyliłagłowę,żeby
wyciągnąćztorbyportfel.Włosyspłynęłyjejnatwarz.Zebrała
jerękąizgarnęłanaleweramię.Wyjęłakilkamonetipołożyła
nablacie.
Urzędniczkazamknęłaustaiwsadziłapieniądzedokasy.
Kopertaposzybowałanastertępaczek.
–Dojdzie?–Olgapopatrzyłazniepokojemnaniedbale
rzuconylist.
–Dojedzie.–Kobietanawetnieoderwaławzroku
odmonitorastaregokomputera.
–Todowidzenia–pożegnałasięOlgaiskierowała
dodrzwi.Obejrzałasięjeszczeraz,żebyzerknąćnaprzesyłkę.
–Dowidzenia–odpowiedziałaurzędniczkaciągletym
samymtonemiodprowadziłająwzrokiemdowyjścia.–Boże,
jaktosobiewżyciuradzi,jaknieumiesięzdecydować,czy
zwykły,czypriorytet–mruknęładosiebie,kiedydrzwiznów
uderzyływdzwonek.
