Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pamiętnik.Wspomnienia,idee,refleksje
zowałemkażdego,ktotylkochciałsiętemupoddać.Które-
gośrazuzahipnotyzowałemmojegokuzyna,dużoodemnie
młodszego,izasugerowałemmu,żebyzszedłposchodach
iwyszedłnaulicę.Kiedyzacząłwykonywaćmojepolecenie,
przestraszyłemsięipróbowałemgozatrzymać.Okazałosię,
żeniebyłototakiełatwe,ponieważzapomniałempodaćmu
kontrsugestię,nadźwiękktórejmiałsięprzebudzić,gdytylko
wydammutakiepolecenie.Todoświadczeniewywarłonamnie
takdużewrażenie,żezaprzestałemtakicheksperymentów
.
WtamtymczasieJungbyłdyrektoremlaboratoriumpsy-
chologicznegowBurghölzli.Topodjegonadzorempracowa-
łemnadswoimprojektem,któryzostałpotemwłączonydo
grupystudióweksperymentalnych,opublikowanychprzezJun-
gaiBleulerapt.DiagnostischeAssoziationsstudien1(Diagnostyczne
studianadasocjacjami).
Wbadaniusprawdzanoreakcjeludzinasłowo-bodziec
wypowiadaneprzezbadacza.Okazałosię,żeniektórebada-
neosobyreagowałyinaczejniżwiększość.Różnicewynika-
łyzeszczególnychstanówafektywnych,którenadawałykie-
runekprocesommyślowymtychosób.BleuleriJungmówią
oDasocjacjachsterowanychafektem”,wskrócienazywającto
Dkompleksem”.(NaspotkaniachWiedeńskiegoTowarzystwa
Psychoanalitycznegoprzyjąłsiętendrugitermin).Mojeba-
daniedotyczyłowybranychsomatycznychaspektówreakcji
badanychnasłowo-bodziec:reakcjioddechowych,mimowol-
nychruchówrękamiorazreakcjipsychogalwanicznych.Jego
wynikizostałyopublikowanewewspomnianymwyżejtekście
1
Opublikowanezostałoporazpierwszyw1910rokuwLipskuwDZeitschriftfür
HypnoseundNeurologie”,późniejukazałosięwformieksiążkiwydanejprzezJohanna
AmbrosiusaBartha.
61