Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tomiarąrealnościzmianybądźjejbraku.
KOLEKTYWY
Konsekwencjąprzemianystylupracyjestinnepojmowaniepozycji
reżysera.Częśćzartystówiartystekzaproszonychdorozmowywtym
numerze,zazwyczajpracujewstałychtandemachtwórczych:Jędrzej
PiaskowskizHubertemSulimą(dwukrotniewspólniebylinominowani
doPaszportów„Polityki”),JakimiakzMateuszemAtmanem,Kalwat
zBeniaminemBukowskim,StępieńzKonrademHetelem.Współpraca
nieograniczasięzresztątylkododuetówdramaturgiczno-reżyserskich:
reżyserzyireżyserkibudujązłożonezespołytwórcze,wktórych
pojawiająsięosobyuzupełniającesiękompetencjamiiktórym
przyznawanajestznacznadozasprawczości.SadowskiiKalwat
zwracająuwagęnaważnąrolęmuzykiwichspektaklach,Skrzywanek
zaśswojeprzedstawienieŚmierćJanaPawłaIInazywa„partyturą
choreograficzną”,któraniepowstałabybezwspółpracychoreografki
AgnieszkiKryst.
WpublikowanejwniniejszymnumerzerozmowiePiaskowskiego
iSulimytendrugiwyrażawątpliwość,żeredakcja,chcączmapować
najnowszypolskiteatr,poruszasięwprzestarzałymparadygmacie
centralnejpostacireżyserskiej,aprzeztotracizpolawidzeniaszerszy
obraz.Przyłączającsiędotejwątpliwości,chcemyjednakwskazać,
żesamireżyserzyireżyserkiprzywracająswoichwspółpracowników
iwspółpracowniczkiwpolewidzialnościprzezopowiadanieonich.
Owspółczesnympolskimteatrzemożnadziśmyślećgłównieprzez
sieciwspółpracitwórczejwymiany,aleto,cojednaknieuległo
zmianie,toto,żenadalreżyserzysązapraszanidotworzenia
przedstawieńprzezdyrektorówidyrektorkiteatrówitonanich
spoczywaobowiązekiprzywilejkonstruowaniaswojegozespołu.
Wtymsensiepodtrzymujesięichdecyzyjnystatus,bowciąż
toreżyserczyreżyserkadecydująotym,wjakimstopniuinajakich
zasadachpodzieląsięswojąwładzą.
