Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nauczęsię.
–Evansięnauczył–powiedziałaKate.
–Żadenproblem–zapewniłam.
Wyjęłammiętówkiipoczęstowałamich.Poczułamsięjakwśród
koleżanek.Gdybyniejejmąż,byłobyjakwliceum.Agdybym
bardziejuważałapodczassesjipięknościzdziewczynamiwszkole,
przynajmniejwiedziałabym,conależyrobić.
–Jeszczenatymskorzystam–podsumowałamiwepchnęłamsobie
dobuzikilkamiętówek.–Odchwili,gdyskończyłyśmytrzynaścielat,
mojaprzyjaciółkamęczymnie,żebymmalowałarzęsy.
Kate,zwróconatwarządoEvana,uśmiechnęłasię.Nałożyłjej
podkładirozsmarował,zakrywającpieginagrzbiecienosa.Moim
zdaniemniepotrzebnie.Przyprószyłpoliczkiodrobinąróżu,apotem
dałdowyborudwazestawycienidopowiek.Skinęławkierunku
jednegoznich,chrypiącswoimniskimgłosemcoś,cobrzmiałojak
„tylkotrochę”.Evanprofesjonalnienałożyłszarobeżowycieńnajej
zamkniętepowiekiinabierającodrobinębrązowegocienianasztywną
szczoteczkę,przeczesałbrwipodwłos,anastępniejeprzygładził.
Energicznezabiegirobiływrażenie.Przyglądającsię,myślałam,czy
najejmiejscuchciałobymisiępoddawaćtakiemurygorowi.Nie
musiałacodzienniewychodzićzdomu,atymczasemcoranomiała
starannieułożonewłosy,anatwarzypełnymakijaż.Tyleceregielibez
powodu?Absurdalneizbytpracochłonne.Alemożepoprostulubiła
wyglądaćnienagannie.
Evanuniósłniecojejpodbródekichwyciłrzęsyzalotką.
–Jeślikiedyśbędęmiałdośćtychmarketingowychrozgrywek,
zostanęwizażystą–zapowiedział.Otarłnadmiartuszuzeszczoteczki
izacząłnakładaćgonarzęsyKate.
–Zatrudniłabymcię–zapewniłam.Roześmiałsięiuniósłwgórę
kilkaszminek.Kateskinęławkierunkutejwprawejdłoni.Kiedy
skończyłmalowaćusta,spojrzeliśmynanią.Tobyłatasamakobieta,
którąwidziałamwczoraj,onawewłasnejosobie,alebardziej
