Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tabela1.Ładunkiczynnikoweitemówskalidobadaniaemocjiwystępującychwewspółzawodnictwie
sportowym(N=175)
Lp.Itemy
2.Obawiałemsię,żemogęniezagraćtakdobrzejakmógłbym
5.Obawiałemsięprzegranej
8.Obawiałemsię,że„sparaliżuje”mniepodwpływemstresu
14.Obawiałemsię,żeinnibędąrozczarowanimojągrą
11.Bałemsię,żezagramsłabo
10.Byłempewny,żedobrzezagram
7.Byłempewnysiebieprzedtymwyzwaniem
13.Byłempewnysiebie,ponieważwidziałemwwyobraźnijak
osiągammójcel
3.Czułemsiępewnie
6.Czułemściskwżołądku
12.Czułemskurczwżołądku
9.Czułemszybkiekołatanieserca
1.Byłemroztrzęsiony
4.Mojemięśniebyłyspięte
%wariancjiwyjaśnionej
CzynnikI
CzynnikII
CzynnikIII
0,79
-0,25
0,05
0,76
-0,20
0,10
0,72
-0,14
0,32
0,66
-0,19
0,24
0,63
-0,38
0,15
-0,14
0,84
-0,03
-0,17
0,77
-0,07
-0,18
0,76
-0,19
-0,34
0,65
-0,10
0,07
-0,20
0,78
-0,05
-0,20
0,74
0,29
0,01
0,73
0,39
-0,04
0,57
0,41
0,02
0,54
22,54
19,09
18,10
Skaladobadaniaocenypobudzenia(CSAI-2D)
SkalaCSAI-2Rmierzyintensywnośćstanulęku.Wprzypadkupolskiejwersjizawiera
tylkoczęśćujmującąintensywnośćpobudzeniapoznawczegoisomatycznego.Orodzajuemo-
cji,jakipowstajenabazietegopobudzeniadecydujedrugaskala,którasłużydopomiaruoceny
odczuwanychsymptomówwkategoriachmobilizujące-deprymujące.Wprowadzeniedrugiej
skaliwynikazinnychbadańprowadzonychnadlękiemwsporcie.BrakzakładanychwWielo-
czynnikowejTeoriiLękuMartensazależnościpomiędzystanemlękuapoziomemosiągnięć
zawodnikówwyjaśnianopoprzezwskazanienietylkonaintensywność,aletakżenakierunek
interpretacjiobjawówlękowych(RusselliCox,2002).Takiebadaniapodejmowałmiędzyin-
nymiJoneswrazzeswoimiwspółpracownikami.Podkreślającwagęocenysymptomówlęku
dokonanejprzezzawodnikanakontinuummobilizujący-deprymujący(facilitative-debili-
tative),dołączylidoskaliintensywnościCSAI-2skalęocenykierunkuod-3do+3(wartości
ujemnedlaocenynegatywnej,deprymującejidodatniedlaocenypozytywnej,mobilizującej).
Poprzeprowadzeniubadańprzedstawicieliróżnychdyscyplinsportowychstwierdzono,
żeokreślenieukierunkowanialękujestlepszympredyktorempoziomuosiągnięćsportowych
niżanalizowaniewyłączniejegointensywności.Zależnośćtępotwierdzonobadającmiędzy
innymizawodnikówuprawiającychrugby,koszykówkę,piłkęnożnąihokejnatrawie(Jones
iSwain,1992),gimnastyczki(Jones,SwainiHardy,1993),zawodnikówpływania(Jones,Han-
toniSwain,1994)iuprawiającychkrykiet(JonesiSwain,1995).Wewszystkichprzypadkach
niestwierdzonoróżnicpomiędzynajlepszymiinajsłabszymizawodnikamipodwzględemin-
tensywnościlęku.Różnicewystąpiływzakresieocenyodczuwanegolęku.Najlepsizawodnicy
ocenialiswójstan(poznawczywkażdymprzypadku,somatycznytylkowprzypadkupływania
11
