Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wtymkierunkumogłybydoprowadzićdotego,
żeszczeniakiwogóleniebyłybyzdolnedossania.
Czegomożemysięnauczyćzhistoriiudomowieniapsa?
Otóżpopierwszemamydziświelkąrozmaitośćpsichras:
odyorkaidoganiemieckiego,przezterieraszkockiego
iairedale-teriera,ridgebackaijamnika,ażpowhippety
ibernardyny.Gołymokiemwidaćzatem,jakłatwo
zapomocądoborunienaturalnego—czyli
najrozmaitszychtechnikpozwalających„rzeźbićistrugać”
pulęgenetyczną—osiągnąćiutrwalićnawetolbrzymie
zmianybudowyciałaizachowania.Cowięcej,okazuje
się,żebierzewtymudziałzaskakującomałaliczba
genów,tymczasemzmianysątakistotne(aróżnice
międzyrasamiwręczszokujące),żektośmógłbysądzić,
żetrzebabynatomilionówlatewolucji.Awystarcza,jak
widzimy,kilkastuleci.Jeślijednakdotakwielkich
ewolucyjnychzmianmożnadoprowadzićwparęwieków,
to—pomyślmytylko—codasięzrobićprzezsetki
milionówlat!
Kiedyprzyglądamysięopisywanemuprocesowi
wperspektywiestuleci,widać,jaktrafnajestmetafora
hodowcówkształtującychpsieciałaniczymmodelinę,
ugniatającychjeirozciągających,takby(zwykle
przynajmniej)osiągnąćpożądanykształt.Oczywiście,jak
mówiłemjużwielokrotniewcześniej,owemu„zagniataniu”
podleganiepsieciało,apulagenetyczna.Pozatymchyba
jednak„rzeźbienie”bardziejwtymmomenciepasujeniż
„ugniatanie”.Niektórzyrzeźbiarzeistotniepracujątak,
żebiorąbryłęglinyinadająjejpożądanykształt.Inni,
pracującnadkamieniemlubdrewnem,tworząrzeźbę,
starannie
odejmując
kawałkimateriałuzapomocądłuta.
Rzeczjasnamiłośnicypsównienadająswymulubieńcom
kształtu,ucinajączbędnekawałkiciała,alejeślipatrzymy
nacałąkwestięzperspektywypuligenetycznej,
towłaśnie„odejmowanie”jesttym,coczyniąhodowcy.
Oczywiścieniejesttozwykłe„odcinanie”,tocośowiele
bardziejzłożonego.WkońcuMichałAniołteżtylkowziął
bryłęmarmuruiodłupałodniejzbędnekawałki,
bywkońcuukazaćskrytegowjejwnętrzuDawida.Nic
dopierwotnejbryłyniezostałododane.Natomiastpula
