Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zdjęcie1:JanuszKorczakwlatach30.
Wodtwarzaniudziałalnościtejinstytucjikorzystamgłównie
zewspomnieńwychowanków,współpracowników,bursistóworaz
przyjaciółDomunaKrochmalnej92.Wtymiwkolejnych
rozdziałachposiłkujęsięrównieżdokumentamiżyciaspołecznego
dotyczącymifunkcjonowaniaDomuSierot.Pomocnedlamnie
sątakżewczesnepismaKorczaka,wktórychjakowychowawca
mówiocodziennościsierocińca,owychnapierwszyrzutoka
niezauważalnychczyniedocenianych„szczelinach
istnienia”[12],wktórychtętniłożycie.Posługujęsięteż,dziśwciąż
niedośćznaną,spuściznąStefaniiWilczyńskiej[13]–najbliższej
współpracowniczkiJanuszaKorczaka,która,mimożebyćmoże
mniejwidoczna,stanowiłaniewątpliwiepodporętejdziecięcej
republiki.
W1910rokuTowarzystwo„PomocdlaSierot”,którejuż
oddwóchlatzajmowałosięopiekąnadbiednymiiopuszczonymi
dziećmiżydowskimi,podjęłodecyzjęwybudowaniawłasnego
domu.Wdniu12maja1910rokuzakupionoplacprzyówczesnej
ulicyKrochmalnej92zakwotę24000rubli.PowołanoKomisję
BudowlanąpodprzewodnictwemdoktoraIzaakaEliasberga.Był
tobliskikolegaiwspółpracownikKorczaka.Znalisięjeszcze
zeSzpitalaBersohnówiBaumanów,czylimiejsca,wktórymJanusz
Korczakw1905rokujakomłodylekarzrozpocząłswojąkarierę
pediatryczną.Projektbudynkusierocińcapowstałwwyniku
konkursu.AutoremzwycięskiegoplanubyłHenrykStifelman,
wówczaspopularnyarchitekt,autorwieluwarszawskichkamienic
ibudynkówużytecznościpublicznej.Dobranyprawieidealnie,
bywymyślićprzestrzeńdomowądlaszczególnejspołeczności
dziecięcej.Kamieńwęgielnypodbudynekprzeznaczonydlaponad
setkiwychowanków,położono14czerwca1911roku,natomiast
7października1912rokuJanuszKorczak–wtedyjużdyrektor
DomuSierot−iStefaniaWilczyńska,kierowniczkaplacówki
ijednocześnienaczelnawychowawczyni−wprowadzilidonowego
domupierwszychwychowanków,czyliosiemdziesięcioropięcioro
