Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
cennejantologiitematycznej–siłąrzeczybardzo
niepełnej–którąprzedprawiedwudziestulatyjegożona
MiriamopracowaładlawydawnictwaIlMulino(
Checosa
rimane.Taccuini1955–1971
[Copozostaje.Notesy1955–
1971]).Nietylkopowracatasamatematykarefleksji
(izagadnień,doktórychChiaromontepragniewrócić),ale
takżeniezmieniasięzasadniczotembrgłosu,uwolniony
odświatowychobowiązków,zewnętrznychokoliczności
politycznychikulturalnych,którenieuchronnieciążyły
nadjegotekstami„egzoterycznymi”54,którychsukces,
rozumianyjakouzyskanieaprobaty,wgruncierzeczy
niewielegoobchodził,podzielałbowiemprzekonanie
AntygonySofoklesa,że„dłużejmizmarłymmiłąbyć
potrzebaniżziemimieszkańcom”.
Nieoznaczatobrakuzwiązkumiędzytreściąlistów
arównoległądziałalnościąChiaromontegojakoeseisty
ikrytykateatralnego.Przeciwnie.Czytelnikodnajdzie
tuoczywistenawrotydotego,copisałwtamtychlatach
nietylkow„TempoPresente”,aletakżew„Sipario”,„La
Stampa”czy„L’Espresso”,choćbydlatego,żeniektóre
ztematów,którymizajmowałsięnałamachprasy,
autentyczniegodręczyły.Stanowitowymownydowód
–oilejestonjeszczepotrzebny–żewyróżnione
tuproblemy–aletakżeinne–pozostawałydla
Chiaromontegowciążotwarte,toznaczytakie,októrych
–posokratejsku–należydyskutowaćioktóretrzeba
pytać.Dominowałwśródnichproblempolityczny,który
dlaczłowiekaapolitycznego–wprzyjętym
tuznaczeniu–jakimbyłChiaromonte,stanowił
intelektualnąpotrzebędyskusjiomożliwości
„społeczeństwasprawiedliwego”,wktórymnie
powracałbybezustanniekonfliktmiędzyetykąapolityką,
sumieniemindywidualnymaobowiązkiemspołecznym.
Jednocześnieautorwpełnizdawałsobiesprawę,
żespołeczeństwotakiemożebyćtylkomodelem
idealnym,doktóregonależyzmierzać.
Kończąc,tym,coNicolaChiaromontemógłofiarować
MelanievonNagel,byłoschronienieniematerialne,
utkanezesłów,„równiebezpieczne,leczmniej
