Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zdolnośćdownioskowaniaigeneralizacjibyła,wedługArystotelesa,
jed​nązważ​niej​szychumie​jęt​no​ścina​sze​goumy​słu.
WprzeciwieństwiedoAlkmeona,uważałon,żeumysłmieścisię
wsercu.Argumentowałtotak:ludziezranamigłowydochodzą
czasemdozdrowia,aleranniwserceumierają.Sercemusibyćwięc
ważniejszeodmózgu,musibyćsiedzibąumysłu/duszy.Duszawedług
Arystotelesabyłaraczejrodzajemesencjiżyciainiezawierałażadnej
wrodzonejwiedzy.Tylkojejczęśćzajmowałasięmyśleniem.Tęczęść
Arystotelesnazwał
psy​che
idodał,żepsycheniejestobiektem,ale
procesemmyślenia,ciągiemkrokówkoniecznychdozapamiętania
czegoślubrozwiązaniaproblemu.Tenpomysłwykorzystanowwielu
dziedzinachpsychologii.Dziśodgrywaważnąrolęchociażby
wba​da​niachnadsztucz​nąin​te​li​gen​cją.
Arystotelesopisałliczneprocesypsychiczneisformułowałkilka
twierdzeń,którepsychologiapóźniejudowodniła;naprzykładto,
żezdarzenie,któremutowarzysząsilneemocje,lubtakie,które
częstosiępowtarza,zapamiętujemylepiejniżinne.Oczywiścienie
wszystkiejegoteorieokazałysięprawdziwe,mimotowpływ
Arystotelesanarozwójpsychologii,atakżeinnychgałęzinaukijest
nie​za​prze​czal​ny.