Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Podkoniecnprzypisowej”częścirękopisucorazwięcejzapiseknamarginesachifraznad-
pisanychwtekście.Marginaliaoznaczanebyłyzapomocągwiazdekumieszczanychwodpo-
wiednichmiejscachwłaściwegotekstu.
Rękopisspisanybardzostarannympismem.Właściwytekstczarnymatramentem,cyfry
przypisówzaś-dok.150v.ochrowym,zaśodk.151r.czarnym.
MającyzbadaćwramachnaszegograntudziejerękopisówKronikihalicko-wołyńskiej
A.W.Majorowwimponującoszczegółowymstudium
120
ustaliłokolicznościsporządzenia
opisanegowyżejrękopisu.Wartoje-naszymzdaniem-przynajmniejwskrócieprzedstawić,
gdyżmamydoczynieniabezwątpliwościzpierwszą,choćnieudanąpróbąwydanianaszego
zabytku.Nadodatek-jakzobaczymyniżej-sprawamatakżeciekawywątekpolski.
Majorowustalił,żekanclerzRumiancewpodwpływemradakademikaF.I.Kruga(1764-
1844),konsultującegosięzkoleizN.M.Karamzinem,postanowiłwpoczątkach1818r.objąć
patronatempomysłwydaniaLatopisuipatiewskiego(nazywanegowjegokręguwołyńskim).
WykonanietegozadaniapowierzyłAnastasewiczowi,któregozaprotegowałmujużwpo-
przednimrokuówczesnyarcybiskuppskowskiEugeniusz(Bołchowitnikow).Oznajmiłotym
planieministrowisprawwewnętrznychO.P.Kozodawlewowipismemz17II1818r.
121
Dzięki
staraniomRumiancewaprawdopodobniejużw2poł.III1818r.wszystkie3rękopisymające
stanowićpodstawęwydaniazostałydostarczoneAnastasewiczowi.Tentymczasem21kwiet-
niaprzedstawiłprojektpodnazwąОпытсводаВолынскоголетописцапотремспискам
-Ипатьевскому,XлебниковуиЕрмолаеву
122
.PokonsultacjachzKrugiem,przystąpiłdo
sporządzaniaopisanegowyżejrękopisu.Początkowopraceprzebiegałybardzosprawnie,la-
tem1819r.Anastasewiczmiałjużprzygotowane2/3źródła,zacootrzymałwynagrodzenie
wwysokości1000rubli.Następniejednakprzygotowaniagwałtowniezahamowały.Wpłynę-
łynato,zjednejstrony,rozliczneinneobowiązki,jakiespoczywałynaautorze,zdrugiejzaś,
podstawowerozbieżnościpomiędzynimagrupąpetersburskichuczonychcodometodywy-
daniaźródła.Przedewszystkimchodziłooniechęćdokrytycznegoi-jaktwierdzono-zbyt
dosłownegopodejściaAnastasewiczadorękopisów,cowynikałoztrzymaniasięprzezjego
adwersarzypoglądówSchlözera,zakładającegomożliwośćrestytucjiwydawanegoźródłaprzez
odrzuceniepóźniejszychnaleciałościinaprawieniebłędów,awięcpreferującegowydaniare-
konstruowane,aniewiernietrzymającesiępodstawyźródłowej.
Wrezultacie,mimomonitówRumiancewaiEugeniusza,od1822r.będącegometropolitą
kijowskim,Anastasewiczwciążniekończyłpowierzonegosobiezadania,choćw1825r.za-
pewniał,żezostałomudoprzygotowania30arkuszytekstu,awnastępnymrokuP.I.Köppen
wczasopiśmienBиблиографическиелисты”(nr34z1825r.,wydany21I1826r.)zapowia-
dałrychłeukazaniesięLatopisuwołyńskiego.Nictakiegojednaksięniestało.Wreszciewli-
stopadzie1828r.zniecierpliwionyakademikKrugzmusiłAnastasewiczadooddaniakodeksu
ipatiewskiegocałyczas-jakwidać-pozostającegowjegorękach.W1837r.Krugotrzymał
zaśsamrękopisprzygotowywanegotekstu(wciążtylko2/3planowanejcałości),któryprzeka-
załczłonkomKomisjiArcheograficznejprzystępującymdopracnadwydaniemzawierającego
120
DalejodwoływaćsiębędziemyzasadniczodotekstunapisanegowramachnaszegoprojektuprzezA.W.Majorowa.
NosiontytułИпатьевскаялетопись:историяоткрытия,изученияипубликации.Wmiarępotrzebbędziemy
przytymcytowaćźródłailiteraturęwykorzystaneprzezpetersburskiegobadacza.
121
СПбuAРAH,фонд2.oп.1,eд.хр.2.Л.43об.Cytza:A.B.Maйоров,Ипатьевскаялетопись:историяоткрытия,
изученияипубликации[mpis].
122
HnОРРГB,фонд255,к.12,eд.хр.4.Cytza:A.B.Maйоров,Ипатьевскаялетопись:историяоткрытия,
изученияипубликации[mpis].
—31—
