Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
posiadałokreślonegoprogramurepertuarowegoifinansowałczęstoprodukcjęfilmów,
którychwidzowiepoprostuniechcielioglądać.Pozatymnieustanniewzrastałykoszty
realizacji,zwłaszczaprzezabsurdalniewysokiehonorariawypłacanegwiazdom
ekranu.Wsamymtylko1919rokuFrancescaBertiniotrzymałaztegotytułu3mln
lirów,chociażprzeciętnegoczłowiekaprzyprawiałajużozawrótgłowykwota300tys.
lirówwypłacanaregularnie,zakażdąkreację,SoavieGalloneiHesperii,anawet
kwotakilkutysięcylirów,jakąUgoFalena,twórca
JulianaApostaty
(
Giuliano
l’Apostata
)zapłaciłzajedenkostium–płaszczcesarzowej„pokrytywcałościzłotymi
frędzlami”.
„Każdegodnia–pisałw1920rokuBaldassareNegroni–powstająnowefabryki
filmoweistawiasiężądanianieproporcjonalnedowłożonejpracy,wpraktycewięc
filmyrealizowanesąprzeznieprzygotowanychreżyserówiimprowizującychaktorów
[…]apoteozujesięimprowizację[…]znajdujemysięwokresietotalnej
kinematografomanii”3.AntonioDeMarcowskazywałnajeszczeinnysłabypunkt
włoskiejtwórczościfilmowej.Twierdził,żegwiazdor„ztrudemrezygnujezwłasnych
cechcharakteruiposiadaograniczonemożliwościprzystosowaniasiędoroli,
najczęściejnieudajesięgoprawiewogóleprzekonaćotym,żeniejestonjeszcze
ukształtowanypodwzględemartystycznym”4.
UzyskaneprzezBarattolakredytybankowereżyserzytrwoniliwięcnarealizację
utworówwdawnymstylu,podczasgdybazaprzemysłowaulegaładekapitalizacji
icorazwiększemu,wbrewzałożeniomkierownictwakoncernu,rozproszeniu.Chociaż
wmaju1920rokuzinicjatywySaveriaNittiego,ostatniegoniefaszystowskiego
ministraprzemysłu,powstałarządowaRadads.PrzemysłuFilmowego(Consiglioper
leindustriecinematografiche),któramiaławspieraćzakładanieszkółartystycznych,
produkcjęfilmównaukowychiwspółpracowaćzL’UCInaduzdrowieniem
kinematografii,niebyłowłaściwieokazjidointerwencjipaństwawproces
reformowaniakultury.ZebraniaRadyodbywałysiębardzorzadko.Bankiprywatne
niechętnieudzielaływytwórniomkredytów.Jedynieznajdującysięwrękachpaństwa
BankHandlowywywiązywałsięzeswoichzobowiązań.BankructwoBancadiSconto,
jakienastąpiłow1921roku,ostatecznieosłabiłoL’UCI,paraliżującprawiecałąwłoską
kinematografię.Zupełnymfiaskiemekonomicznymzakończyłysiętakiewielkie
przedsięwzięciaprodukcyjne,jakwspomniany
Okręt
GabriellinaD’Annunzia,
Teodora
LeopoldaCarlucciego(októrejCanudopisał,żezupełniepozbawionabyłasmaku
plastycznego)oraz
Paryskiegohultajawpodróżydookołaświata
(
Ilgirodelmondo
diunbirichinodiParigi
).
WczasiepogłębiającegosiękryzysuBarattoloodbyłpodróżdokilkustolic
europejskich,próbujączorientowaćsię,jaksobieradzązagranicznewytwórnie
wwalcezinflacjąitrudnąsytuacjąekonomiczną,paraliżującąrynkihandlowe
nacałymświecie.Dziękitymwyjazdomzrozumiał,żeprzedewszystkimnależy
zdecydowaniepodnieśćpoziomwarsztatowyiartystycznyfilmóworazdomagaćsię
odrządu,abyobniżyłcłaeksportowe.Niestety,właśniew1921rokusenatKongresu
StanówZjednoczonychnałożyłogromniewysokiecłanafilmyzagraniczne,
cowłaściwiezamknęłoL’UCInawetmożliwośćsprzedażyarcydzieł,którepowstały
