Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Włochami1*.
Teraz,wtrakciepodróżypowrotnej,poradościnie
byłojużaniśladu,ajejmiejscezajęłonarastające
przerażenie.Wydawałosię,żelódjestcorazbliżej
ispośróduczestnikówwyprawytylkoszwedzki
meteorologMalmgrenwiedział,jakprzetrwać
nalodowympustkowiu.
UmbertoNobileniewyznaczyłswojegozastępcy,
ponieważmusiałszybkopodejmowaćdecyzjewsytuacji
kryzysowejiuważał,żedrugipilotspowolniłbyten
proces8.Teraz,kiedybyłwyczerpany,jegomózg
pracowałociężale–akurat,gdywydarzeniatoczyłysię
corazszybciej.Byłtakzmęczony,żemiałhalucynacje.
Nazdjęciu,którewisiałonaścianiekabiny,jegocórka
Mariawyglądała,jakbypłakała.Musiałsobiepowiedzieć,
żetotylkokondensacjapowewnętrznejstronieszkła9.
–Wszystkiesilnikicałanaprzód!–zawołałNobile,
kiedyzdałsobiesprawęzniebezpieczeństwa.Morzelodu
byłojużbardzoblisko.
Wgórę!Wgórę!Wgórę!Mógłliczyćjedynienato,
żezwiększeniemocypoderwieogromnysterowiec.
Byłojużjednakzapóźno.Wyglądającprzeziluminator,
zobaczył,żeogonwielkiegosterowcaznajdujesię
zaledwiekilkametrówodlodu.Odnadzieinaratunek
dzieliłygo804kilometry.
–Tokoniec–wyszeptałNobile10,czując,jakłamią
musiękończyny.
Ogonwielkiegosterowcauderzyłwlód.
1*Dwukrotnympobytemnabieguniepółnocnymmogłosiępochwalić
