Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
amonarchowiesąnaogółzazdrośniorywali–czy
toprawdziwych,czywyimaginowanych.WRzymie
reputacjacesarzaopierałasięnazwycięstwachjego
armii,aleniktopróczniego,nawetbliskikrewny,nie
mógłzdobyćwiększejchwały[10].
Germanikzmarłwpaździernikuroku19,nie
dożywszynawettrzydziestuczterechlat.
„WinaPizonaiPlancynyniezostałaudowodniona
–zastrzegaTadeuszZieliński–oczywiście,dowody
ocharakterzezabobonnym–tabliczkiołowiane
zimieniemcesarzewicza,polecającegobogom
iduchompodziemia–niesąznaszegopunktuwidzenia
przekonywające,byłyjednaktakimiwowychczasach;
pozostawałyliczneobjawyniekarnościzestrony
dumnegonamiestnikaoraznierozsądnaradośćjego
małżonki,któranawetprzerwałażałobęposwejzmarłej
siostrzenawieśćożałobieznienawidzonejrywalki”[11].
TymczasemwdowapoGermaniku,Agrypina,powoli
wracaładobrzegówItaliiprzezzimowemorze,
bywkońcuwBrundyzjumzejśćnaląd,ściskając
wrękachurnęzeskremowanymiszczątkamimęża.
Witanabyłaprzezpogrążonychwsmutkuipełnych
współczuciakolegówisympatykówGermanika.
Ichociaż–jakpisałTacyt–wracała„[...]znękana
żalemichora,nieznosiłaniczego,cobymogłojej
zemstęopóźnić”[12].
WRzymieatmosferaprzesiąkniętabyła
podejrzeniami.LudpamiętałśmierćojcaGermanika,
Druzusa,ipowtarzałdawnepogłoski,snującdomysły,
żejegosynzostałzabity,gdyżplanowałprzywrócenie
republiki.UsunięcieGermanikanierozwiązałoproblemu
następcy,ponieważdwojejegostarszychdzieci,Neron
