Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przemawiałyfakty.Germanikstanowiłdlacesarzastałe
niebezpieczeństwo,prawdziwymieczDamoklesa,już
choćbyzracjiswejpopularności,którauwidoczniłasię
wyraźniewczasiejegochorobyipośmierci.
„WRzymie–donosiłSwetoniusz–napierwszą
wiadomośćochorobieludność,jakbyrażonapiorunem,
pogrążyłasięwsmutku,oczekującnastępnychnowin.
Nagle,jużwieczorem,rozeszłasiępogłoska,nie
wiadomozaczyjąsprawą,żewreszcienastąpiła
poprawa.Tłumy,zpochodniamiiofiarnymi
zwierzętamicotchu,bezładnieruszyłynaKapitol
iomalniewyważonowrótświątyni,abycoprędzej
złożyćzradościądziękczynneofiary.Tyberiuszazesnu
obudziłyokrzykiobywateliradującychsięipocałym
mieściewyśpiewujących:
Rzymocalony,ojczyznatakże,Germanikzdrów!
Gdywreszciezostałaogłoszonaoficjalniewiadomość
ojegozgonie,niemożnabyłoukoićpowszechnej
żałościaniżadnymisłowamipociechy,aniżadnymi
obwieszczeniami.Trwałaonajeszczeprzezcałeświęta
grudniowe.Chwałęzmarłegoiżalponimpomnożyła
grozanadchodzącychczasów.Powszechnieiniebez
słusznościsądzono,żeTyberiuszzewzględu
naszacunekdlaGermanikaiobawęprzednim
poskramiałsweokrucieństwo,którewnetpotem
wybuchło”[9].
Niesposóbdziśustalić,czyTyberiusznaprawdębył
zazdrosnyoGermanikaiczyojciecKaliguli
rzeczywiściezostałzamordowany.Choćreżim
stworzonyprzezAugustaprezentowanojako
modyfikacjętradycyjnegosystemurepublikańskiego,
odsamegopoczątkubyłonformąmonarchii,
