Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu

Jolanta Maćkiewicz

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-17693-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

192

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Maćkiewicz, Jolanta. Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, 192 s. ISBN 978-83-01-17693-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Maćkiewicz, J.

T1 Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2010

SN 978-83-01-17693-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 5620, author = "Maćkiewicz, Jolanta", editor = "", title = "Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2010", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-17693-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Maćkiewicz, Jolanta

ED -

TI - Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2010

SN - 978-83-01-17693-8

ER -

Netografia (standard APA):

Maćkiewicz, Jolanta. Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010 [dostęp: 08 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/jak-dobrze-pisac-od-mysli-do-tekstu-jolanta-mackiewicz-5620.

językoznawstwo, tekstologia

Podręcznik łączący wiedzę z zakresu językoznawstwa i tekstologii z praktycznymi wskazówkami, jak pisać teksty różnych gatunków, ze zwróceniem szczególnej uwagi na teksty naukowe i popularnonaukowe. Głównym celem książki jest zoperatywizowanie wied...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-17693-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

192

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wstęp9
1. Przygotowanie tekstu11
1.1. Rozpoznanie sytuacji komunikacyjnej11
1.1.1. Etapy tworzenia tekstu11
1.1.2. Podstawowe pytania12
1.1.3. Autokreacja nadawcy13
1.1.4. Wyobrażenie odbiorcy16
1.1.5. Funkcja i cel tekstu18
1.1.6. Kontekst komunikacyjny19
1.2. Od przedmiotu do tezy20
1.2.1. Od przedmiotu do tematu20
1.2.2. Od tematu do tezy22
1.2.3. Teza/temat a praca z materiałem24
1.3. Kompozycja25
1.3.1. Cechy dobrze skomponowanego tekstu25
1.3.2. Schemat kompozycyjny a plan/konspekt27
1.4. Początek i koniec29
1.4.1. Po co jest wstęp29
1.4.2. Rodzaje początków30
1.4.3. Po co jest zakończenie35
1.4.4. Rodzaje zakończeń37
2. Słowo42
2.1. Dobór słów a zrozumiałość42
2.1.1. Od czego zależy rozumienie tekstu42
2.1.2. Terminy specjalistyczne44
2.1.3. Wyrazy obce47
2.2. Dobór słów a precyzja51
2.2.1. Co to jest precyzja51
2.2.2. Precyzja jako szczegółowość52
2.2.3. Precyzja jako jednoznaczność56
2.3. Dobór słów a stosowność58
2.3.1. Na czym polega stosowność58
2.3.2. Stosowność wobec tematu60
2.3.3. Stosowność wobec sytuacji komunikacyjnej62
2.3.4. Stosowność wobec odbiorcy64
2.4. Dobór słów a ocenianie66
2.4.1. Jak wprowadzać ocenę do tekstu66
2.4.2. Oceny jawne68
2.4.3. Oceny ukryte w słowach69
2.4.4. Eufemizmy72
3. Zdanie74
3.1. Budowa zdania a informacyjność74
3.1.1. Relacje między składnikami zdania74
3.1.2. Relacje między zdaniami składowymi77
3.1.3. Składnia a uwydatnianie informacji79
3.2. Budowa zdania a zrozumiałość83
3.2.1. Długość zdań83
3.2.2. Zalety i wady skrótów składniowych87
3.2.3. Uporządkowanie zdań złożonych90
3.3. Szyk94
3.3.1. Szyk zdania w polszczyźnie94
3.3.2. Szyk a znaczenie98
3.3.3. Szyk a względy pragmatyczno-retoryczne100
3.3.4. Szyk a spójność103
3.4. Rytm zdaniowy107
3.4.1. Równowaga wewnętrzna107
3.4.2. Przeplatanie109
3.4.3. Budowa składniowa a rodzaj tekstu111
4. Akapit114
4.1. Akapit jako podstawowy człon tekstu114
4.1.1. Kryteria podziału na akapity114
4.1.2. Wewnętrzna budowa akapitu115
4.2. Rodzaje akapitów118
4.2.1. Akapity klasyczne: analityczny118
4.2.2. Akapity klasyczne: syntetyczny120
4.2.3. Inne akapity klasyczne122
4.2.4. Akapity bez wypowiedzenia tematowego124
4.2.5. Akapity nietypowe125
4.3. Spójność akapitu127
4.3.1. Spójność znaczeniowa a formalna127
4.3.2. Podstawowe środki spójnościowe: konektywy130
4.3.3. Powtórzenia a spójność133
4.3.4. Elementy odnoszące: zaimki i elipsa139
4.4. Zasady budowania akapitów141
4.4.1. Akapit jako całość141
4.4.2. Akapit jako część tekstu144
4.4.3. Rytm akapitowy146
5. Formy tekstowe149
5.1. Jak informować i/lub referować149
5.1.1. Informowanie a przekonywanie149
5.1.2. Definiowanie151
5.1.3. Klasyfikowanie157
5.2. Jak opowiadać162
5.2.1. Czym jest opowiadanie162
5.2.2. Sposób tworzenia opowiadań163
5.2.3. Środki językowe w opowiadaniu165
5.2.4. Funkcje opowiadania167
5.3. Jak opisywać169
5.3.1. Czym jest opis169
5.3.2. Sposób budowania opisów171
5.3.3. Charakterystyka, czyli opis osoby174
5.3.4. Funkcje opisów177
5.4. Jak porównywać179
5.4.1. Sposoby porównywania179
5.4.2. Funkcje porównywania181
5.4.3. Analogia183
Zamiast zakończenia185
Źródła przykładów (książki)187

1.1.Rozpoznaniesytuacjikomunikacyjnej

tylkoczasamikierujemynaszepisaniedoosobynamznanej(np.listtrady-

cyjnyczyelektroniczny).Pisaniedoosóbnieznanychniejestjednakrówno-

ważnezpisaniemDdowszystkich”czyDdlawszystkich”.Jeżelinapytanie

DDokogo?”odpowiadamyDDowszystkich”,aniejesttotzw.listotwarty

lubodezwadonarodu,oznaczatozazwyczaj,żewypowiedźnaszawogóle

niejestzaadresowana,jakożeDdowszystkich”równasięDdonikogo”.DKon-

kretnyodbiorca”tomniejszalubwiększagrupaadresatów,grupawyróżnia-

jącasięokreślonymicechami.DKonkretnyodbiorca”toprzytymnieko-

niecznieodbiorcaznany,tonajczęściejodbiorcawyobrażony.

Cotrzebasobiewyobrazić?Popierwsze,wiedzęnaszychpotencjal-

nychczytelników.Wiedzęogólną,azwłaszczawiedzęoprzedmiocie,

jakiemupoświęconyjesttekst,iotemacie,jakiporusza.Imwiększyjest

bowiemobszarwiedzywspólnejnadawcyiadresata,tymwięcejmożna

pominąć,opuścić,pozostawićwsferzeniewypowiedzianego.Jestto

zgodnezjednązzasadkonwersacyjnychPaulaGrice’a,którabrzmi:

DNiechtwójwkładwkonwersacjęzawieratyleinformacji,ilejejpotrzeba

(dlaaktualnychcelówwymiany)”iDNiechtwójwkładniezawierawię-

cejinformacjiniżtrzeba”(Grice1977).

PrzyszłyodkrywcaAmerykiurodziłsięnadwalataprzeddatąuznawanązako-

niecśredniowiecza.

KrzysztofKolumb,przyszłyodkrywcaAmeryki,urodziłsięwroku1451,nadwa

lataprzedzdobyciemKonstantynopolaprzezTurków,czyliprzeddatąuznawanąza

koniecśredniowiecza.

Sumawiedzyzawartawkażdymztychdwóchzdańjestidentyczna.Róż-

nesąjedynieproporcjemiędzywiedząwyrażonąawiedząukrytą,jakoże

odmiennesązałożeniadotyczącewiadomościposiadanychprzezodbiorcę.

Odbiorcy-specjaliściewystarczywersjapierwsza,odbiorca-niespecjalistapo-

trzebujewersjidrugiej.Wdodatku-oczymwartopamiętać-nietylkower-

sjapierwszajestniewłaściwadlaodbiorcy-niespecjalisty,ponieważzawiera

zbytmałoinformacji,alerównieżodbiorca-specjalistaDpoczęstowany”wer-

sjądrugąmożepoczućsięurażony,boniedoceniony,zlekceważony.

Podrugie,wyobrazićsobienależyzakreskompetencjijęzykowej

odbiorcy,azwłaszczato,comieścisięwobrębiejegobiernegosłownika

(czyli:jakiesłowaznairozumie).ZdanieNasemantykęleksemuskładają

sięcechydesygnacyjneikonotacyjneniejestzdaniemniezrozumiałymwogó-

le,jestzdaniemniezrozumiałymdlaniejęzykoznawców,wktórychsłow-

nikubrakujetakichjednostek(terminówspecjalistycznych),jaksemanty-

ka,leksem,desygnacja,konotacja.

Brak wyników

Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra