Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wwątpliwośćsłowakrólazwierząt.
Rozgniewanylewpostanowiłzasięgnąćwspornejkwestiiopiniimieszkańców
lasu.Każdezezwierzątprzybywałonatychmiastnajegowezwanieidrżącprzed
groźnymwładcąskwapliwieprzyznawałomurację.
—SynparyniewolnikównależydoIwa—padałajednoznacznaodpowiedź.
Nakońculewwysłałposzakala,abyionpowiedział,cootejsprawiesądzi.
Szakalznalazłjakąśwymówkę,którachwilowozadowoliłakrólazwierząt.
Pojakimśczasieniemógłsięjużuchylićodponownegowezwaniaistanąłprzed
obliczemswegopana,wbezpiecznejodniegoodległości.Lewdostrzegł
goizawołał:
—Hejty,leśnyuczony!—Coterazporabiasz?
—Anoszukamliścidokąpielinoworodka,gdyżmemuojcuurodziłosiękolejne
dziecko—odpowiedział.
—Twemuojcu,czytwojejmatce?—zapytałrozbawionylew.—Pierwszyraz
słyszę,abymężczyźnirodzilidzieci.
—Awięcmężczyźniniemogąrodzićdzieci?—upewniłsięszakal.
—Atypowiedziałeśhienie,żenowonarodzonychłopakjesttwój.Innymisłowy
skłamałeś?Oddajwięchieniejejchłopca!
Zawstydzonylewmusiałzwrócićhieniedziecko,októretakdługotoczyli
zażartyspór.
Mułiosioł
Żyłniegdyśczłowiek,którymiałmułaiosła.Pewnegodniapostanowiłwyruszyć
wdalekąpodróżhandlową.Zgromadziłprzetolicznetowary,załadował
jenazwierzęta,poczymkrzyknąłnanieiruszyłwdrogę.
Bardzozależałomunaczasie,więcpodróżowałbezwytchnienia.Słońce
kończyłoswąwędrówkęponiebieichyliłosięjużkuzachodowi.Drogabyła
bardzotrudna,ciągletrzebabyłosięwspinaćkugórze,lubostrożniespuszczać
sięnadółpostromychzboczach.Osiołbyłznaczniesłabszyodmułaiwkrótce
ciężkietowaryzaczęłycorazbardziejprzygniataćgodoziemi.Początkowo
dzielnieznosiłwszelkieniewygody,aleniedługopotemzmęczyłsięiztrudem
łapałoddech.Kiedyjużcałkiemopadłzsił,zwróciłsiędomułazpokornąprośbą:
—Omójbracie!ZaklinamcięnaAllaha!Weźnaswójgrzbiettrochęmoich
rzeczy.Wieszdobrze,żeAllahstworzyłcięzwierzęciemsilnymiwytrwałym.
—Mogęsięnadtymzastanowić—odpowiedziałmuł.—Alecozatodostanę?
—Rozsławiętwojeimięistanieszsiębardzoszczęśliwy-zapewniłosioł.
—Słyszałeśpewnie,jakmówiąludzie,żeprzyodrobinieszczęściamożna
nabawełnianejnitceprowadzićwielkiegobyka.
—Nieoszukaszmnie.Skorojeszczeidziesz,tonieśswojerzeczydalej.Gdy
padniesz,stanieszsięsmacznymkąskiemdlasępa—zachichotałmuł.
—Pomóżmi,naAllaha!—ponowiłprośbęzrozpaczonyiprzelęknionyosioł.
—Przestańmnienudzić—odburknąłmuł.—Niczegomiterazniebrak.Ani
ziarna,aniteżsiana.Możeszsobiezdychać.
—Obiadami,biada!—zawołałosioł.—BraciepomóżmiwimięAllaha,gdyż
niemamjużsiły.
—Agdzieżjesttentwójbrat?—odparłwynioślemuł.—Przecieżniemam
ztobąnicwspólnego.Jestembratemkonia.Nawidokwarownegogrodurozsądny
człowiekprzyznabezdyskusji,żejestonwiększyodmiasteczka.
—Niechniecieszykurywidokpatroszonejsiostry—próbowałreplikowaćosioł,
