Gra o Europę

Sergiusz Trzeciak

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-89607-78-2

DOI:

Wydawnictwo:

Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

421

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Trzeciak, Sergiusz. Gra o Europę. Red. . Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2010, 421 s. ISBN 978-83-89607-78-2

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Trzeciak, S.

T1 Gra o Europę

PB Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

PP Warszawa

YR 2010

SN 978-83-89607-78-2

Bibliografia BibTex:

@Book{ 41509, author = "Trzeciak, Sergiusz", editor = "", title = "Gra o Europę", publisher = "Polski Instytut Spraw Międzynarodowych", year = "2010", address = "Warszawa", isbn = "978-83-89607-78-2" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Trzeciak, Sergiusz

ED -

TI - Gra o Europę

PB - Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

CY - Warszawa

PY - 2010

SN - 978-83-89607-78-2

ER -

Netografia (standard APA):

Trzeciak, Sergiusz. Gra o Europę [baza danych online] Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2010 [dostęp: 04 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/gra-o-europe-sergiusz-trzeciak-41509.

Unia Europejska, integracja, Europejska polityka bezpieczeństwa i obrony, Europejska polityka sąsiedztwa

Książka ta jest próbą wykazania, że stanowisko zajmowane przez Polskę w rozmowach UE uzależnione było w toku całego procesu negocjacyjnego (1998-2003) od wewnętrznych nacisków, a szczególnie od presji wywieranej przez opinię publiczną, grupy int...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-89607-78-2

DOI:

Wydawnictwo:

Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

Rok wydania:

2010

Liczba stron:

421

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Słowo wstępne9
Od autora13
1.1. Omówienie podstawowych pojęć19
1.2. Literatura przedmiotu25
1.3. Uzasadnienie wyboru trzech studiów przypadku31
1.4. Metodologia33
Rozdział 1. Wprowadzenie35
2.1. Poziomy analizy44
2.2. Teorie systemowe48
2.3. Naciski wewnętrzne a system międzynarodowy50
2.3.1. Gra dwupoziomowa50
2.3.2. Koncepcja gry dwupoziomowej na tle wcześniejszych teorii57
2.3.3. Krytyka modelu gry dwupoziomowej i alternatywne hipotezy60
2.4. Strategia i taktyka negocjacji62
2.4.1. Asymetria między negocjującymi stronami63
2.4.2. Cel polskich negocjacji akcesyjnych65
2.4.3. Analiza strategii i taktyki66
2.5. Polityka zagraniczna i wewnętrzna71
2.6. Naciski wewnętrzne: opinia publiczna, elity, grupy interesu72
2.6.1. Opinia publiczna72
2.6.2. Elity i opinia publiczna75
2.6.3. Grupy interesu76
2.6.4. Alternatywna definicja nacisków krajowych78
2.7. Pytania i hipotezy81
2.7.1. Wstępne pytania83
2.7.2. Hipotezy wymagające badań85
Rozdział 2. Dwa poziomy analizy w negocjacjach międzynarodowych: polityka zagraniczna a polityka wewnętrzna88
3.1. Dlaczego Polska chciała przystąpić do Unii Europejskiej?97
3.1.1. Wspólnota wartości98
3.1.2. Wspólnota interesów99
3.2. Nawiązanie stosunków ze Wspólnotami i negocjowanie układu stowarzyszeniowego (1988-1991)101
3.2.1. Negocjacje umowy o stowarzyszeniu102
3.2.2. Szczyt w Kopenhadze (1993)107
3.2.3. Ratyfikacja umowy stowarzyszeniowej110
3.3. Złożenie polskiego wniosku w sprawie przystąpienia do UE i strategia przedczłonkowska113
3.4. Proces negocjacyjny119
3.4.1. Przygotowania do negocjacji120
3.4.2. Przegląd polskiego prawa122
3.4.3. Przygotowywanie stanowisk negocjacyjnych124
3.4.4. Rozmowy w oparciu o stanowiska negocjacyjne127
3.4.5. Traktat Akcesyjny i proces ratyfikacji127
3.5. Struktura negocjacji akcesyjnych129
3.5.1. Złożoność negocjacji130
3.5.2. Sposób ukształtowania struktury dla negocjacji131
3.5.2.1. Struktura organizacyjna negocjacji w okresie 1998-2001132
3.5.2.2. Struktura organizacyjna negocjacji w okresie 2001-2002133
3.5.3. Kierownictwo polityczne135
3.5.4. Zespół Negocjacyjny137
3.5.5. Struktura negocjacyjna UE140
Rozdział 3. Relacje między Polską a UE w latach 1990-2003142
4.1. Wspólna Polityka Rolna154
4.2. Otwarcie negocjacji i przegląd prawa157
4.2.1. Otwarcie negocjacji157
4.2.2. Przegląd prawa159
4.3. Przedstawienie stanowiska negocjacyjnego w obszarze rolnictwa167
4.3.1. Cele Polski w negocjacjach167
4.3.2. Unijna odpowiedź na polskie stanowisko170
4.4. Negocjacje w sprawie porozumienia o liberalizacji171
4.4.1. Unijna krytyka Polski171
4.4.2. Podpisanie porozumienia o liberalizacji176
4.5. Zmiana rządu w Polsce178
4.5.1. Nowa koalicja i przyspieszenie procesu negocjacyjnego179
4.5.2. Elastyczniejsze podejście do negocjacji182
4.5.3. Propozycje Komisji Europejskiej i reakcja strony polskiej183
4.5.4. Nacisk opinii publicznej186
4.6. Przyspieszenie negocjacji a kryzys polityczny190
4.6.1. Rola związków zawodowych rolników i opinii publicznej192
4.6.2. Stanowisko UE przed szczytem w Sewilli194
4.6.3. Kryzys w koalicji rządowej195
4.6.4. Nacisk ze strony partii politycznych i grup interesu201
4.7. Usztywnienie stanowisk negocjacyjnych204
4.8. Zmiana stanowiska negocjacyjnego208
4.8.1. Zmiana polskiego stanowiska negocjacyjnego208
4.8.2. Odpowiedź UE na zmodyfikowane stanowisko polskie212
4.8.3. Wyjaśnienie stanowiska polskiego214
4.9. Negocjacje w Kopenhadze215
4.9.1. Duńska propozycja215
4.9.2. Polska odpowiedź na duńską propozycję i drugi kryzys w koalicji rządowej218
4.9.3. Porozumienie w Kopenhadze221
4.10. Od szczytu kopenhaskiego do Traktatu Akcesyjnego225
4.10.1. Ocena wyników negocjacji przez opinię publiczną226
4.10.2. Manipulowanie zbiorami228
4.10.3. Ocena szczytu w Kopenhadze przez partie polityczne230
4.11. Wnioski233
Rozdział 4. Negocjacje dotyczące rolnictwa236
5.1. Waga kwestii nabywania nieruchomości w wewnętrznych stosunkach Polski255
5.2. Problem nabywania nieruchomości w innych państwach przystępujących259
5.3. Przegląd prawa i ocena UE262
5.4. Przygotowanie stanowiska Polski264
5.4.1. Uzasadnienie stanowiska Polski265
5.4.2. Poparcie wewnętrzne dla stanowiska polskiego268
5.4.3. Analiza polskiego stanowiska przez UE270
5.5. Proces negocjacyjny272
5.5.1. Twarde negocjacje (1999-2001)273
5.5.2. Złagodzenie stanowiska negocjacyjnego275
5.5.3. Krajowa krytyka nowego stanowiska rządu278
5.5.4. Demonstracja przez rząd polski oporu wobec UE285
5.6. Zamknięcie negocjacji287
5.6.1. Osiągnięcie kompromisu287
5.6.2. Tymczasowe zamknięcie rozdziału negocjacyjnego291
5.6.3. Reakcje z poziomu krajowego292
5.6.4. Traktat Akcesyjny i proces ratyfikacji296
5.7. Wnioski299
Rozdział 5. Nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców302
6.1. Dlaczego sprawa swobody przepływu pracowników stała się ważną kwestią na arenie krajowej?314
6.1.1. Obawy na tle ekonomicznym315
6.1.2. Aspekty społeczne316
6.1.3. Czynniki polityczne318
6.1.4. Swoboda przepływu osób jako cel strategiczny Polski319
6.2. Proces przeglądu prawa i przygotowanie stanowiska negocjacyjnego320
6.2.1. Przegląd prawa321
6.2.2. Stanowisko Polski322
6.2.3. Społeczna ocena polskiego stanowiska negocjacyjnego323
6.3. Otwarcie negocjacji325
6.3.1. Nacisk czynników wewnętrznych327
6.3.2. Propozycje Unii i odpowiedź Polski330
6.4. Przyspieszenie negocjacji333
6.4.1. Propozycja Komisji Europejskiej334
6.4.2. Propozycja Hiszpanii337
6.4.3. Nieudana próba budowy wspólnego frontu państw przystępujących338
6.4.4. Presja opinii publicznej342
6.5. Zmiana rządu w Polsce i zamknięcie negocjacji346
6.5.1. Zmiana polskiego stanowiska346
6.5.2. Krajowa krytyka nowego stanowiska negocjacyjnego348
6.5.3. Ocena negocjacji przez opinię publiczną349
6.5.4. Postanowienia Traktatu Akcesyjnego353
6.6. Podsumowanie356
Rozdział 6. Swoboda przepływu pracowników361
7.1. Dlaczego omówione w książce trzy przypadki są istotne w polityce krajowej?374
7.2. Dynamika negocjacji akcesyjnych w polskiej polityce wewnętrznej377
7.3. Rozmiar zbioru379
7.3.1. Preferencje i koalicje na krajowym poziomie II380
7.3.2. Krajowe instytucje i procedury ratyfikacyjne383
7.4. Teoretyczna strona polskiej strategii negocjacyjnej385
7.5. Teoretyczna strona strategii negocjacyjnej UE391
7.6. Wnioski do dalszych badań394
Rozdział 7. Uwagi końcowe397
Lista wywiadów403
Bibliografia419

Interpretującprzyczynyrozszerzenia,Frank

Schimmelfennigsformułowałtezę,żezasadniczymi

elementami,któretłumacząekspansjęUE,„są

wmniejszymstopniuukładysiłorazinteresów

materialnych,ekonomicznychibezpieczeństwa,

natomiastwwiększym—podstawoweliberalne

zasadyzachodniejspołeczności

międzynarodowej”[43].Starającsięwytłumaczyć

związekzachodzącymiędzyegoistycznymi

preferencjamiiefektamiodpowiadającyminormom,

autortenwprowadziłpojęcie„działaniaretoryczne”

(rhetoricalaction).

Termintenoznaczaposługiwanie

sięstrategiąargumentacyjnąnakierowaną

naprzekonanieinnychaktorówdodziałańzgodnych

zpreferencjamizainteresowanegopodmiotu.Rządy

państwEuropyŚrodkowejiwspierającychjepaństw

zachodnichdlaprzezwyciężenianiekorzystnych

układówpreferencjiisiłodwoływałysiędodziałań

retorycznych,którychargumentacjanawiązywała

dowspólnejzbiorowejtożsamościiwartości

liberalnych.ZdaniemSchimmelfenniga:„Przeciwnicy

poszerzeniawpadliwretorycznąpułapkę.Niemogli

otwarciesprzeciwiaćsięposzerzeniuanigrozić

użyciemweta,bezpublicznegowycofaniasię

zwcześniejszychzobowiązańibezpodważenia

własnejwiarygodnościjakoodpowiedzialnych

członkówwspólnoty”[44].

TezaSchimmelfennigao„retorycznejpułapce”

nabieradodatkowegoznaczeniawodniesieniu

doniektórychbiedniejszychczłonkówUE,takichjak

Hiszpania,GrecjalubPortugalia,gdzieprzewidywane

koszty(np.wpostaciograniczeniafunduszy

strukturalnych)mogłyokazaćsięwiększe

odpotencjalnychzysków.Ogólnierzeczbiorąc,

Brak wyników

Gra o Europę

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra