Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
GdzieśdalekostądRW2010StanisławTruchanTAOARIADNY
–Zaniosę–obiecałDaniel,odbierającodniejpakunek.Nanazwiskoadresata
nawetniespojrzał,odłożyłtonapóźniej.–Agdybymnikogoniezastał...toco?
–Niebójsię,ktośznichnapewnobędziewdomu–zapewniłagostaruszka.
***
ElwiraEwertbyławzłymhumorze.Iniewiedziaładlaczego.Bochybaniezpowodu
wczorajszejrozmowytelefonicznej–cototonie.
Odebrałaswójpierwszydowódosobisty,wróciładopustegomieszkania,zacią-
gnęłarolety,bosłońcezaczęłojużzaglądaćdookienodpołudniowegozachodu,
apotemzadzwoniładopewnegowarszawskiegoantykwariatu.Panienkapodrugiej
stronie–zapewnepoto,bysiępopisaćswojąrozległąwiedzą–zapytała,czyElwira
jestmożekrewnąsłynnegoprzedwojennegowydawcy.Iniebyłapierwsząosobą,
którazadałajejtakiepytanie.AtoElwiręzawszeirytowało.
–Nie,przecieżpanipowiedziałam,żeEwertprzeznw”–wyjaśniła,starającsię
niepodnosićgłosu.Chybaniezupełniejejsiętoudało.Takrótkotrwałairytacjaroz-
wiałasięjednaknibydymekzpapierosanaporywistymwietrze.
Teraz,kilkanaściegodzinpotamtejrozmowie,nastrójmiaładośćpodły,itood
samegorana.Zupełniejakbywstałalewąnogązłóżka.Aprzecieżwtrakciejedno-
dniowegowypadudoZaklikowicniewydarzyłosięnictakiego,comogłobypopsuć
jejhumor.Tobyłajednodniowaijednonocnaprzerwawbeztroskichwakacjach,ba-
nalnapodróżosiemnastolatkidorodzinnegomiasta,gdzieczekałnaniądowódoso-
bisty.Elwiraniemiałażadnychpowodówdozmartwień,niktteżjejnienadepnąłna
odcisk,niepotknęłasięranoodywananiniezgubiłagrzebienia.Nawetupałzabar-
dzojejniedoskwierał.
KiedypociągZaklikowice–KrakówzatrzymałsięnastacjiwTrzcińcu,nicsię
podwzględemjejnastrojuniezmieniło.Elwirędrażniłwidokludziopuszczających
wagony,rowerzystównapobliskiejulicy,anawetgołębinadachubudynkustacji.
Gdybymiałajakośopisaćswójstanducha,powiedziałaby,żejesttokombinacjazło-
22
