Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
plaży.Wyglądałotak,jakgdybypołowęzabudowań
wyrwałmiastuSmokKresu.Podtrzymującacałość
tratwabyłaczęściowozniszczona,przezcokonstrukcja
leżałanabokuniczymrannyolbrzym.
Abelzhukiemuderzyłpięściąwbarierkę.
–Aledlaczego–wykrzyknąłzwściekłością–dlaczego
mójojciecuparłsię,żebymizniszczyćżycie?
Cotakiegozrobiłem,żenatozasłużyłem?
Łódźłagodnieprzybiładobrzegu.Naplażyznaleźli
wojowniczki,któreopatrywałyrany,gdywtymsamym
czasiekolumnamężczyznwyłoniłasięzlasu,niosąc
torby,zktórychwprostwysypywałysięblokidrewna.
Architekciprzypominalimarynarzypracującychprzy
ożaglowaniu,gdytakuwijalisięnazawrotnej
wysokości,łączączesobąblokischodówiodbudowując
uszkodzonedomy.
Ktośnaplażyzamachał.KiedyFrigielzobaczył
tępostać,jegoserceprzepełniłaradość.ToErnaldich
przywoływał.SzedłobokHimy–ogromnejwojowniczki,
którąpoznaliwSuratanie.
Ronnyzarzuciłkotwicękilkablokówodbrzegu.
Spuściłkładkęwprostdoprzejrzystejwody.
PodekscytowanyFluffyprzeskoczyłnadniąidotarł
wpławnaplażę.Frigielmigiemzszedłzłodzi.Podbiegł
dodziadkaigoprzytulił.
–Taksięmartwiłem!–wyrzuciłzsiebie.
–Cieszęsię,żecięznówwidzę–odpowiedziałErnald,
mierzwiącwnukowiwłosy.–Jateżbyłem
zaniepokojony.
Frigielwypuściłdziadkazobjęć.Abeluścisnął
staruszkowirękę.
–Jakietoszczęściewidziećpanawdobrymzdrowiu
–powiedział.
WtejsamejchwiliprzybyłympokłoniłasięHima,
wiodącponichsmutnymspojrzeniem.
–Witajcie–rzekła.–Proszęwasowybaczenie,alenie
