Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji

Joanna Głodkowska

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-011-9446-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2017

Liczba stron:

316

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Głodkowska, Joanna. Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji. Red. . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017, 316 s. ISBN 978-83-011-9446-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Głodkowska, J.

T1 Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2017

SN 978-83-011-9446-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 182307, author = "Głodkowska, Joanna", editor = "", title = "Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2017", address = "Warszawa", isbn = "978-83-011-9446-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Głodkowska, Joanna

ED -

TI - Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2017

SN - 978-83-011-9446-8

ER -

Netografia (standard APA):

Głodkowska, Joanna. Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017 [dostęp: 15 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/dydaktyka-specjalna-od-wzorca-do-interpretacji-joanna-glodkowska-182307.

pedagogika, pedagogika specjalna, specjalne potrzeby edukacyjne, dydaktyka specjalna

Oddajemy do rąk Czytelników podręczniki akademickie z zakresu dydaktyki specjalnej – jedyne na rynku kompletne źródło wiedzy na ten temat. Poszczególne rozdziały publikacji Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji Autorka ukierunkował...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-011-9446-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2017

Liczba stron:

316

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

WPROWADZENIE Dookreślanie znaczeń i budowanie systematyki dydaktyki specjalnej10
ROZDZIAŁ 1 Dydaktyka specjalna w poszukiwaniu wzorców – współczesne tendencje w edukacji źródłem uogólniających inspiracji14
1.1. Wzorzec pierwszy – edukacja z równym prawem dostępu17
1.2. Wzorzec drugi – edukacja zróżnicowana18
1.3. Wzorzec trzeci – edukacja do uczestniczenia21
1.4. Wzorzec czwarty – edukacja diagnostyczna24
1.5. Wzorzec piąty – edukacja ku podmiotowości26
1.6. Wzorzec szósty – edukacja w integrującej przestrzeni27
1.7. Wzorzec siódmy – edukacja w harmonizowaniu29
1.8. Wzorzec ósmy – edukacja profesjonalna30
1.9. Wzorzec dziewiąty – edukacja wyzwalająca31
1.10. Wzorzec dziesiąty – edukacja z optymizmem pedagogicznym34
ROZDZIAŁ 2 Wzorce dydaktyki specjalnej – budowanie konstruktu wyjaśniającego rzeczywistość edukacyjną35
2.1. Wzorce dydaktyki specjalnej w kategorii UCZEŃ – potrzeby edukacyjne, uczestniczenie, podmiotowość, dynamizm rozwojowy39
2.1.1. Edukacja diagnostyczna40
2.1.2. Edukacja do uczestniczenia43
2.1.3. Edukacja ku podmiotowości47
2.1.4. Edukacja wyzwalająca50
2.2. Wzorce dydaktyki specjalnej w kategorii WARUNKI – podstawy prawne, zróżnicowane formy kształcenia, integrująca przestrzeń52
2.2.1. Edukacja z równym prawem dostępu53
2.2.2. Edukacja zróżnicowana57
2.2.3. Edukacja w integrującej przestrzeni66
2.3. Wzorce dydaktyki specjalnej w kategorii NAUCZYCIEL – profesjonalizm, relacje edukacyjne, optymizm pedagogiczny70
2.3.1. Edukacja profesjonalna70
2.3.2. Edukacja w harmonizowaniu79
2.3.3. Edukacja z optymizmem pedagogicznym83
ROZDZIAŁ 3 Kanony dydaktyki specjalnej – wyłonienie, nazwanie i implikacja badawcza86
3.1. RÓŻNICOWANIE – z perspektywy kategorii edukacyjnej UCZEŃ87
3.2. DOSTOSOWYWANIE – ze względu na kategorię edukacyjną WARUNKI89
3.3. HARMONIZOWANIE – z perspektywy kategorii edukacyjnej NAUCZYCIEL91
3.4. Wzorce i kanony dydaktyki specjalnej – systematyzacja przestrzeni edukacyjnej i obszary poszukiwań badawczych93
3.4.1. RÓŻNICOWANIE – przykładowe obszary badawcze w kategorii UCZEŃ95
3.4.2. DOSTOSOWYWANIE – przykładowe obszary badawcze w kategorii WARUNKI96
3.4.3. HARMONIZOWANIE – przykładowe obszary badawcze w kategorii NAUCZYCIEL98
ROZDZIAŁ 4 Prawidłowości dydaktyczne i różnorodność w edukacji – od źródeł do aktualnych koncepcji101
4.1. Dydaktyka jako obszar poznawania prawidłowości procesu nauczania–uczenia się – tradycja i aktualne poszukiwania102
4.1.1. Konstruktywistyczna wizja edukacji – budowanie reprezentacji świata w umysłach uczniów106
4.1.2. Uczenie się w aspekcie procesów regulacji – uczenie się jako sterowanie poznawcze112
4.1.3. Poznawanie stylu uczenia się – źródła świadomego podnoszenia jakości działań dydaktycznych116
4.1.4. Neurodydaktyka, dydaktyka kognitywistyczna – rozpoznawanie uczenia się przyjaznego umysłowi119
4.1.5. Socjologia edukacji – uczeń w kontekstach społecznych124
4.2. Kilka wątków historycznych – od praktyki wychowania do wypracowywania paradygmatu pedagogiki specjalnej jako dyscypliny naukowej127
4.3. Trudności w uczeniu się a potrzeby specjalnych świadczeń edukacyjnych – między 1978 a 2005 rokiem134
4.4. Specjalne potrzeby edukacyjne – próba redefinicji i zarysowania koncepcji141
4.5. Jedność w różnorodności – zróżnicowany system edukacji dla wszystkich149
ROZDZIAŁ 5 Stałość i zmienność w dydaktyce specjalnej – obszary interpretacji159
5.1. Potrzeby edukacyjne – propozycja wyjaśnienia w kategoriach stałości w dydaktyce specjalnej160
5.1.1. Ciekawość poznawcza – potrzeba aktywności poznawczej167
5.1.2. Poczucie własnej wartości – potrzeba akceptacji siebie168
5.1.3. Komunikacja interpersonalna – potrzeba porozumiewania się170
5.1.4. Eksploracja poznawcza – potrzeba badania i eksperymentowania171
5.1.5. Podatność zadaniowa – potrzeba rozwoju i satysfakcji zadaniowej171
5.2. Dydaktyka specjalna – początki, definicje172
5.3. Przedmiot dydaktyki specjalnej175
5.4. Zasady dydaktyki specjalnej – jedność w różnorodności edukacyjnej176
5.4.1. Zasada różnicowania potrzeb edukacyjnych uczniów179
5.4.2. Zasada dostosowywania procesu nauczania–uczenia się181
5.4.3. Zasada harmonizowania relacji i kontekstów edukacyjnych183
ROZDZIAŁ 6 Swoistość dydaktyki specjalnej – odniesienia, relacje i poszukiwania empiryczne186
6.1. Wyłanianie się obszarów dydaktyki specjalnej188
6.2. Dydaktyka specjalna – rozpoznawanie relacji i nadawanie znaczeń191
6.2.1. Pedagogika specjalna i dydaktyka specjalna a pedagogika ogólna i dydaktyka ogólna191
6.2.2. Pedagogika specjalna a dydaktyka specjalna194
6.2.3. Dydaktyka ogólna a dydaktyka specjalna196
6.3. Konstrukt naukowego poznawania rzeczywistości edukacyjnej198
6.4. Niektóre obszary dydaktyczne w zrealizowanych projektach badawczych młodych naukowców208
6.4.1. Różnicowanie potrzeb edukacyjnych uczniów208
6.4.2. Dostosowywanie procesu nauczania–uczenia się215
6.4.3. Harmonizowanie relacji i kontekstów edukacyjnych221
ROZDZIAŁ 7 Systematyka dydaktyki specjalnej – propozycje konwencji dla projektowania dydaktyk specjalistycznych231
7.1. Uczestnicy procesu kształcenia specjalnego – niektóre klasyfikacje ze względu na kanon RÓŻNICOWANIE232
7.2. Populacja uczniów objętych specjalnymi potrzebami różnicowania, dostosowywania i harmonizowania235
7.3. Stopień segregacyjności uczniów wymagających specjalnej realizacji ich potrzeb edukacyjnych237
7.4. Systematyka – dydaktyka specjalna a dydaktyki specjalistyczne242
7.4.1. Dydaktyki specjalistyczne zdefiniowane244
7.4.2. Dydaktyki specjalistyczne niezdefiniowane248
7.4.3. Dydaktyki specjalistyczne niedookreślone251
7.5. Dydaktyka specjalna – istotne parametry kanonu DOSTOSOWYWANIE procesu nauczania–uczenia się256
7.6. Dydaktyka specjalna – ujęcie z perspektywy kanonu HARMONIZOWANIE relacji i kontekstów edukacyjnych266
ROZDZIAŁ 8 Wybrane koncepcje pogłębiające interpretacje wzorców dydaktyki specjalnej270
8.1. Afirmujący model niepełnosprawności – doświadczanie pozytywnego poczucia siebie jako osoby z niepełnosprawnością271
8.2. Edukacja włączająca – rozszerzenie uczestnictwa w powszechnej edukacji275
8.3. Kultura niepełnosprawności – odkrywanie prawdziwego życia osób z niepełnosprawnością, ich nadziei, poczucia szczęścia i pomyślności życiowej278
8.4. Normalizacja – zwiększanie świadomości społecznej, niwelowanie uprzedzeń, stygmatów, marginalizacji osób z niepełnosprawnością280
8.5. Paradygmat niepełnosprawności – poszukiwanie rzetelnych konstruktów zespalających psychologię pozytywną i niepełnosprawność284
REKAPITULACJA Definicje i niektóre tezy do refleksji dydaktycznej288
BIBLIOGRAFIA298
O AUTORCE315

Dydaktykaspecjalnawposzukiwaniuwzorców–współczesnetendencje…

odrzuceniemiizolacjączęstonarażenisąnapiętnowanieidoświadczajątrud-

nościwrelacjachspołecznych.Szczególneobszarydyskryminacjimogądotyczyć

systemówprawnych(przepisydyskryminujące,brakochronyinteresów),eduka-

cyjnych(ograniczonemożliwościkształceniaidrożnościedukacyjnej),atakże

rynkupracy(bezrobocie,ograniczonemożliwościzatrudnienia,nieatrakcyjne

imniejpłatnezawody).Wobectakichzjawisknieuchronniepojawiasiępytanie,

nailerealniewżyciuspołecznym–nietylkowdeklaracjach–społeczeństwo

ograniczaobszarydyskryminacjiiprzeciwdziałaodrzuceniuwśrodowiskuczy

teżizolacjiosóbzniepełnosprawnością.

1.7.Wzorzecsiódmy–edukacjawharmonizowaniu

Każdedzieckonamiaręswoichmożliwościposiadazdolności,bypoznawaćświat

iuczyćsię.Powinnościąnauczycielajestwykorzystywaniepotencjałurozwojo-

wegoucznia,budowaniawumyśledzieckawiedzy,umiejętnościważnychdziś

ipożytecznychjutro.Takieprostezałożeniamożnarealizowaćwodniesieniudo

uczniów,którzyniemajątrudnościedukacyjnych,albotrudnościichsąnatyle

łagodne,żeniewymagająspecjalistycznejpomocy.Sytuacjauczniówobjętych

kształceniemspecjalnymprzestajejużbyćtakprosta,boichedukacjawymaga

wsparciaustalonegozniezwykłąrzetelnością.Tuważnajestdbałośćoto,by

uniknąćnadmiernejingerencji,bonietylkobrakstymulacjijestniekorzystny,

lecztakżeprzeciążeniemożezakłócaćrozwójdziecka.Nauczycielzwnikliwo-

ściądiagnostycznąpowinienzapewniaćwsparcierozwojoweiedukacyjne,na

miarępotrzebimożliwościucznia–niezasłabe,aleinieprzeciążające.Jest

tozadanietrudneijakżeodpowiedzialne.Nauczycieluczestniczywkształceniu

specjalnym–ustalakierunek,określawarunkiioceniaefekty.Nadewszystko

jednakharmonizuje–wyznaczarównowagęmiędzytym,cojestmożliwedo

osiągnięciaprzezucznia,atym,cowykraczapozajegomożliwości,aniekiedy

jestzbędne.

Nauczycieldbatakżeoharmonię/współgraniewarunkówzewnętrznychucze-

niasię(inniuczniowie,rozwiązaniametodycznepodczaszajęćedukacyjnych,

społeczneotoczenielokalne)zzasobamiwewnętrznymi(możliwościpsychofi-

zyczneucznia,jegozdolności,motywacje,emocje).Nieulegawątpliwości,żeowo

harmonizowaniepracykażdegouczniazcałąklasąstajesiętrudniejszewgru-

pachintegracyjnych,wktórychkoordynacjaposzczególnychelementówsytuacji

ikontekstówedukacyjnychwyznaczanajestzarównopodobieństwemuczestni-

kówkształcenia,jakiróżnicami.Wymagatoszczególnegopodejściapedagogicz-

negoibogatychrozwiązańmetodycznych.

Wkształceniuintegracyjnym/włączającymnauczycielsprawujepieczęnad

przebiegiemróżnychprocesów,wtymedukacyjnych,rehabilitacyjnych,terapeu-

tycznych,resocjalizacyjnych.Odbywasiętowwarunkachwspólnegonauczania

zróżnicowanejgrupyuczniów.Działaniatewymagająszczególnychkompeten-

cjinauczyciela(m.in.diagnostycznych,terapeutycznych,metodycznych,organi-

Brak wyników

Dydaktyka specjalna. Od wzorca do interpretacji

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra