Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
Wstęp
wpływemnawizjęczłowiekaorazjegorelacjemiędzyludzkie.Zaburzeniawtym
wglądzie,spowodowanepoprzezgrzechpierworodnyorazgrzechyuczynkowe,
mająswojeźródłowpyszeczłowieka,którejnaturąjestpróbasamostanowienia
pozaosobąBogaiwbrewNiemu.Wtensposóbzsekularyzowanyświatbuduje
porządekopartynaaksjologiinaturalistycznej.
RozwójduchowościpokojudotyczyjegoosobowejrelacjiczłowiekazBo-
giem.Bóg,któryjestźródłem,podstawąicelemwszystkiegojestjednocześnie
punktemodniesieniadosamookreśleniasięczłowieka.Wtensposóbsięgamydo
antropologicznychpodstawduchowościpokoju.Jesttoprzedmiotbadanywko-
lejnymrozdzialepracy.Bógpozostajenieustanniewmiłosnejdyspozycjiwobec
człowieka,począwszyodaktustwórczego.Kard.B.Humebardzomocnopod-
kreślałkoniecznośćuwzględnieniaantropologicznychpodstaw.Znichwynika
kimjestczłowiek,jakieprzymiotyokreślająjegotożsamość,atakżewjakispo-
sóbpoprzezaktstwórczy,ontyczniepowołanyjestdopokojowegorozwojudu-
chowegowwymiarzeindywidualnymorazwspólnotowym.
Poprzednierozdziałyzdefiniowałypokój,następniewskazałynaźródłajego
kryzysuorazantropologicznepodstawy.IdączasłowamiStaregoTestamentu
stwierdzamy,żepokójjestdaremBożymiurzeczywistniasięwbudowaniuJego
Królestwanaziemi.NowyTestamentodsłaniaprawdęotym,żewJezusieChry-
stusie,Bógstałsięnaszympokojem(por.Ef2,14).Fakttenstawianaswobec
istotnegoproblemudotyczącegosposobu,wjakiOnbudujeirozwijapokój
wczłowiekuorazwświecie.Tozagadnieniepodejmujeczwartyrozdział,któryjest
logicznąkonsekwencjąwcałejanalizietematu.Wswojejspuściźnieteologicznej
kard.B.Humewskazujenakonkretnewydarzeniaiobszarypozwalająceodkryć
Jegointerwencję.OczywiściedziałanieBogawstosunkudoczłowiekaposiada
charakterhabitualny.Szczególnymiwydarzeniamijest:Creatio,Incarnatio,
Misteriumcrucis.Wzwiązkuztymmożemymówićoduchowościkreacyjnej,
inkarnacyjnejorazodkupieńczo-pasyjnej.Procestendokonujesięwsposóbcią-
gływKościeleipoprzezKościół.Dlategoodgrywaonbardzoistotnąrolę.
WspólnotowośćKościoła,zktórąidentyfikujesięJezusaChrystus(por.Łk10,
16;J.17,19-20;Dz9,4-5)jestmiejscem,czasemiprzestrzeniąJegodziałania.
DlategoKościółzostałokreślonywnauczaniusoborowymsłowami,żejest:
„...niejakosakramentem,czyliznakieminarzędziemwewnętrznegozjednoczenia
zBogiemijednościcałegorodzajuludzkiego”18.Ztegorównieżwzględunależy
podjąćanalizęznaczeniasakramentów,zeszczególnymuwzględnieniemchrztu
iEucharystii,następnienieustannegonawracaniapodwpływemłaski,prokla-
macjisłowaBożegoorazpokojowo-twórczegoznaczeniaKościołajakoświadka.
18KK1.