Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
domniemanejósemki.
–Zapytamydozorcę–odparowałDorosły,siłującsięzmasywnymi
drzwiami,któreanimyślałygowpuścić.
Dorosłatymczasemzuwagąprzyglądałasiękamiennym
ornamentomnadbramą.
–Spójrzcietutaj!–zawołałazdumiona,kiedyodkryławyrytąwśród
zdobieńdwunastkę.
–Toniemożliwe–orzekłDorosły,któremudogłowybynie
przyszło,żenumerdwunastymożewcisnąćsięmiędzyszóstkę
idziesiątkę.
Ulicauśmiechnęłasięzłośliwie.JednakChłopakniewyglądał
nazdziwionego,anajegotwarzyteżpojawiłosięcośnakształt
uśmieszku.
–Skorotuniemaósemki,musibyćgdzieindziej–parsknął
rozbawionyizezdwojonąuwagąlornetowałUlicę.
Domyskuliłysię,chowającprzedwścibskimioczami,cotylkosię
dało.Dorośliznówutkwilinoswmapie,apiesdalejwęszył
poprzeciwnejstronieulicy,jakbysięczegośdomyślając.Wreszcie
usiadłprzedzarośniętądzikimwinembramąbelkowanegodomu
ikrótkoszczeknął.PochwilidołączyłdoniegoChłopakibyłojasne,
żepodstępzostałodkryty.
–DobryCezar!Aniemówiłem?!–śmiałsięChłopak,odsłaniając
kołyszącąsięnajednymgwoździutabliczkęukrytąwliściachdzikiego
wina.–Tojestnaszdom!
Irzeczywiście,belkowanakamienicaokazałasięnumeremósmym.
–Tylkodlaczegoósemkaprzeskoczyłananieparzystąstronęulicy?
Dlaczegowepchnęłasięmiędzysiódemkęidziewiątkę?–niemoglisię
nadziwićDorośli,którychjakzwykledziwiłonieto,copowinno.
TymczasemzdemaskowanyNumer8bynajmniejniezamierzałsię
poddać.Wmgnieniuokazmieniłsięwtwierdzęniedozdobycia.Przez
szczelniezaryglowanedrzwiioknaniebyłbywstanieprześliznąćsię
nawetpromyksłońca.
