Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18CzęśćI.Odzjawiskadoteorii:dialogiwokółnas
mazawszejakiegośsłuchacza.Nawetwsytuacji,gdyktośmówido
siebie,mamydoczynieniazdialogiemukrytym,przyczymnadawca
jestjednocześniejegoodbiorcą.Dialogowośćmowywynikazbezpo-
średniegokontaktumiędzynadawcąaodbiorcą,którzywymieniają
sięrolami,używającjednocześnieśrodkówjęzykowychmającychza
zadanieutrzymanietegokontaktu,zwanychsygnałamifatycznymi
(Ożóg,1993).Tawymiennośćróldialogowychjestczęstozaniedby-
wanawkontakcielekarz-pacjent,oczymmówiędalej,opisująctypy
dialogówpsychiatrówiterapeutówzichpacjentami.Kolejnącechą
dialogujestjegospontaniczność(wyjątekstanowiątudialogipisa-
ne-literaturapiękna,scenariusze).Ostatniącechądialogujestjego
sytuacyjność,czylinawiązaniedotzw.toczeniaaktumowy(miejsce
dialogu,dialogczypolilog,czas).
Analizującdialogipsychiatrówzichpacjentami,możnastwier-
dzić,żedialogbędzieużytecznydlaterapeutyipomocnyjegopacjen-
towi,jeślizachowanabędziewymiennośćról(nadawca-odbiorca),
spontanicznośćorazbędziedobrzeosadzonywsytuacji(np.rozmowa
otym,cotuiteraz,anierozważanietego,cobyłoprzedtemicobędzie
potem,chociażoczywiściewsytuacjizbieraniawywiaduiprognozowa-
niaefektówleczeniabędziemyrozmawialiotym,coprzedtemipotem).
Wewszystkichsytuacjach,wktórychjednazzasadlingwistycz-
nychdialogubędziezniesiona,dialogterapeuty,szczególniepsychia-
tryijegopacjentabędziedysfunkcjonalnyalbonawetjatrogenny.Kla-
sycznymprzykłademjesttudialogpozbawionydialogowości,awięc
sytuacja,gdyterapeutawygłaszachoremupogadankęnatematjego
zaburzenia,bazującnaopisieksiążkowymfltypowegopacjenta”,anie
napodstawiehistoriidolegliwościihistoriiżyciategokonkretnego
iunikalnegochorego.Innyprzykładdysfunkcjonalnegodialoguto
dialog,wktórymterapeutazapominaojegospontanicznościiflod-
pytuje”choregozlistypotencjalnychobjawówchoroby.Iwreszcie
dysfunkcjonalnydialog,wktórymzniesionajestsytuacyjność,na
przykładterapeutarozmawiazbadanym,wchodzącwrolęśledczego,
anieterapeuty.Niestety,wieledialogówpsychiatrówiichchorych
istniejenapoziomietakiejdysfunkcjonalności,wktórejzniesione
wszystkietrzyczynnikideterminująceużytecznydialogpsychiatrylub
psychoterapeutyzpacjentem,awięcwdialogachtychniewystępuje