Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Mapanrację.Mójszofer,którytamczeka,napewnojest
zgorszony.Regulaminowo!–Wskazałgestemnastojąceprzy
krawężnikuauto:czarnykabrioletmarkiMercedes,dumaniemieckiego
przemysłusamochodowego.
–Tymbardziejpanudziękuję.
–Doprawdyniemazaco!Ale,wybaczypan,naprawdęjestem
zaintrygowanypańskimakcentem.Mówipanjakwiedeńczyk!
–Mojanianiabyławiedenką,alenaprawdęjestemPolakiem,
chociażnazywamsięHolzer.Jestemadwokatem,tumamkancelarię...
–Spojrzałnamosiężnątablicęprzybramie:„Kancelariaadwokacka
–KarolHolzer”.
Oficerskłoniłsięidotknąłdaszkawnieformalnym,alewytwornym
salucie.
–MaximilianGrafvonFleckenstein–przedstawiłsię.–Miło
mipanapoznać!Aterazjeszczesłyszęwpańskimświetnym
niemieckimtakżesaksońskienuty...
–Widzę,żejestpanlingwistąalbomapansłuchmuzyczny:
faktycznie,mójprapradziadekTheodorChristianHolzerbył
drezdeńczykiem.
–AwięcjednakjestpanNiemcem!
–Nie,paniehrabio,odpięciupokoleńjestemPolakiem.
