Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jeszczewfutrzejedziesz,ajużjutrozgołymgrzbietemwisiał
będziesz!–krzyknąłzanimlis.
Niedźwiedźnieusłyszałjednakanisłowaztego,cowołałMykita,
ijechałtaksamoszybkodalej.
Kiedykońdotarłdogospodarstwa,wpadłdostajniwtakim
pędzie,żezerwałzsiebienietylkouprząż,alewrazzniąrównież
sanie.Aniedźwiedźuderzyłprzytymczaszkąwbelkęudrzwi
izmiejscapadłmartwy.
Tymczasemchłopzgarniałdalejwszopieliście,ażpomyślał,
żesaniesąjużpełne.Gdyjednakchciałprzyczepićładunek,niebyło
anikonia,anisań.Musiałwięcruszyćprzedsiebie,byodnaleźćkonia.
Pojakimśczasiespotkałsklepikarza.
–Widziałeśtumożekoniazsaniami?–zapytał.
–Nie–odparłsklepikarz.–Alespotkałemsołtysa.Jechał
strasznieprędko,bopewniesięspieszył,żebyzdążyćobedrzećkogoś
zeskóry.
Kawałekdalejchłopspotkałbiednąkobietę.
–Widziałaśmożekoniazsaniami?–zapytał.
–Nie–odparłakobieta.–Alespotkałamtuksiędza.Chybabył
wdrodzezostatniąposługą,bobardzoszybkojechał,awdodatku
nazwykłychchłopskichsaniach.
Jakiśczaspóźniejchłopspotkałlisa.
–Widziałeśmożekoniazsaniami?–zapytał.
–Tak–odparłMykita.–AlesiedziałnanichBuryWłochaczitak
szybkojechał,jakbyzwędziłzarównokonia,jakicałe
oprzyrządowanie.
–Psiakrew!–zakląłchłop.–Jeszczemikoniazajeździ
naśmierć!
–Notowtedyściągnieszmufutro,ajegosamegoupieczesznad
ogniskiem–powiedziałMykita.–Leczgdybyudałocisięodzyskać
konia,przewiezieszmnienadrugąstronęgóry,bojapowożęświetnie
irówniedobrzemógłbymteżwypróbować,jaktojestmiećprzedsobą
