Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
8
Wstęp
dlasuicydologówjestprzedewszystkimumiejętnośćnietylkorozważaniakolejnych
perspektywbadawczych,lecztakżeczerpaniazichzasobówwceluposzerzenia
swojejwiedzynatematczłowiekaijegopragnieniaśmierci.
KsiążkaAutodestrukcja.Sytuacjegranicznewewspółczesnejkulturzejestpróbą
przedstawieniafragmentuholistycznejperspektywydotyczącejludzkiejautode-
strukcji.Publikacjataniepretendujedoprzybliżeniacałejproblematykiludzkich
zachowańautodestrukcyjnych,manatomiastbyćistotnymelementemkulturo-
znawczymwperspektywiestworzeniapełnegoujęciaiopracowaniategozjawiska.
Podstawąinterdyscyplinarnościtejpracyniejestosobliwiepojętakoniunktural-
nośćcharakterystycznadlawielkichobszarówhumanistyki,leczcharakterpro-
blemubadawczego,jakimjestautodestrukcja.Genezaniniejszejksiążkiwiążesię
zlicznymispotkaniamiirozmowami,któreodbyłysiępodczastrzechkonferencji
organizowanychnaWydzialenArtesLiberales”UniwersytetuWarszawskiego.Zaletą
zarównotychspotkań,jakisamejksiążkijestrozmaitośćgłosóworazpodejść
badawczych.Największyjejwalorstanowinatomiastróżnorodnośćmetodologiczna
wpodejściudozjawiskasytuacjigranicznych.Niemawniejanijednegotekstu,
któryniezwróciłbynasiebieuwagiciekawymujęciemproblemulubniebanalną
interpretacją.Tekstyte,napozórbardzoodsiebieróżne,tworząniezwykłącałość.
Humanistycznepodejściedozłożonegoproblemuautodestrukcjiodkrywaprzed
czytelnikiemnoweścieżkiinterpretacjinietylezachowańautodestrukcyjnych
człowieka,ilesposobuprzedstawieniatychzachowańwkulturze.
Wkonstrukcjiksiążkiłatwodostrzegalnesąfilarynastępującychzagadnień:
prasa,literatura,film,akt,tabu,brzemię.Wkażdymzpodrozdziałówumieszczone
zostałydwatekstyomawiającetytułowezagadnieniezzupełnieróżnychperspektyw.
Specyficznydwugłospozwalaczytelnikowiwnowysposóbinterpretowaćzjawi-
skaspołeczneikulturoweomawianeprzezposzczególnychautorów.Należytakże
zwrócićuwagęnafakt,żeautorzyzamieszczonychwtymtomietekstówznajdują
sięnaróżnymetapiedroginaukowej.Opublikowanepracesąautorstwazarówno
profesorów,doktorów,magistrów,jakistudentów.Priorytetemdlapomysłodawców
tomubyłaróżnorodnośćipomysłowośćzebranychtekstów,dziękiczemupowstał
-jakwierzymy-wartościowydialog.
Pierwszyrozdziałobejmujedwatekstypodejmującetematykęprasyorazjęzyka,
jakimdotejporypisanoosamobójstwie.TekstEwyRudnickiejtowyjątkowaana-
lizanietylkoznaczeniasłowasamobójstwo,lecztakżepróbaodzwierciedleniatego,
wjakisposóbfunkcjonowałotookreśleniewpolskiejprasiewczasieIwojnyświa-
towej.TekstpodtytułemSposóbprzekazywaniainformacjiosamobójstwiewpol-
skichmediachonajszerszymzasięgu.StudiumprzypadkuNiebieskiegoWieloryba
KatarzynyBąkowiczpokazujezkolei,jakwspółcześniepiszesięosamobójstwie,
iodsłanianegatywneskutkinieumiejętnegoporuszaniategospołecznegoproblemu.
Rozdziałdrugipoświęconyjestliteraturze.Zawieraesejeprzybliżającedwóch
bardzoróżnychautorów,którychłączytensamtemat.WilliamSzekspirwswoich
sztukachaż15razyprzedstawiasamobójców.DominikaFilipowicz,autorkaeseju
