Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
ZdogmatyzowanienaukiKościołaiodrzuceniebłędówniebyło
równoznacznezupadkiemherezji,booileistniejeprawdachrześcijańska
wyznawanaprzezKościółdodziś,otylenadalobecnesąbłędypowielane
przezwielewspólnotreligijnych,noszącychzaichprzyczynąznamionasekt.
Jednymznajbardziejznanychgrupwyznaniowychotakimcha-
rakterzejestChrześcijańskiZbórŚwiadkówJehowy–charakterystyczna
grupareligijna,którejwierzenianiesądośćdobrzeznaneosobomspoza
TowarzystwanStrażnica”.ŚwiadkowieJehowysąjednąznielicznychgrup
wyznaniowych,dlaktórychfundamentalnądoktrynąjestherezjaariańska
iszereginnychpoglądówsprzecznychzprawdamigłoszonymiprzezKościół.
Pochodnąarianizmu,któradoszładogłosuwkrótceposoborze
nicejskim,byłmacedonianizm–herezja,którapodjęłakwestiepneu-
matologiczneiwswejoficjalnejdoktryniezredukowałaDuchaŚwiętego
dostworzonejsiłyBożej,którabędącnausługachBoga,miałabyćJego
czynnąmocą,zaktórejsprawąBógrealizowałswojezamierzenia4.Pogląd
tenpodzielająwswoichkanonachwiaryświadkowieJehowy.
Wswojejmonografii,któranositytułApologiaBoskiejOsoby
DuchaŚwiętegowodpowiedzinaantytrynitarnądoktrynę
świadkówJehowy,pragnąłbympochylićsięnadrozumieniemDucha
ŚwiętegowdoktrynieTowarzystwanStrażnica”iwykazać,żeDuch
Święty,wbrewtwierdzeniomświadkówJehowy,jestbytemosobowym,
noszącymznamionaistotyrozumnejiwolnej,orazudowodnić,żean-
tytrynitarnanaukapromowanaprzeztęwspólnotęwyznaniowąjest
pozbawionapodstawbiblijnych,historycznychilogicznych.
Temattenzostałpodjętyprzezemnierównieżzewzględunato,
żeświadkowieJehowysąjednąznajbardziejrozpoznawalnychgrupwy-
znaniowychwPolsce.WedługbadańprzeprowadzonychprzezOśrodek
BadańOpiniiPublicznejw1999r.napytanie:nCzyznaPan/Panikogoś,
ktojestinnegowyznanianiżkatolickie?”,najwięcej,boaż52proc.re-
spondentów,odpowiedziało,żeznaświadkaJehowy5.Mimożetowłaśnie
4Por.K.Bilhmeyer,H.Tüchle,HistoriaKościoła,t.1,tłum.J.Klenowski,War-
szawa1971,s.260.
5Por.M.Libiszowska-Żółtkowska,KościołyizwiązkiwyznaniowewPolsce,War-
szawa2001,cyt.za:M.Gajewski,Sektyinoweruchyreligijne,Kraków2009,
s.112-113.
14
