Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wtychmomentachszczerości,mógłbyśprzyznać,żecoś
jestnietak.
Możesątakienoce,kiedyniemożeszzasnąć,kiedy
leżyszwciemnościachimusiszuznaćprawdę,którejnie
dasięzaprzeczyć:„Natymświeciecośsiępopsuło.Icoś
popsułosięwemnie”.
NOWANORMALNOŚĆ?
Takbardzoprzywykliśmydotego,żezepsuciejest
natymświecieczymśnormalnym,żezapomnieliśmy,
iżtojednakjestzepsucie.Wszędzie,gdziespojrzymy,
widzimynieudanerelacje,ludzinawzajemsięraniących,
wszelkiegorodzajubólicierpienie.Takbardzo
przyzwyczailiśmysiędożyciawtakimwłaśnieświecie,
żezapominamyofakcie,iżsprawywyglądajązupełnie
nietak,jakpowinny.
Żyjemynaświecie,którysięzepsuł.Iwnaszych
piersiachbijązepsuteserca.Przyznaniesiędotegostoi
wsprzecznościzprzesłaniem,któreprzekazujenam
kultura.Kiedyktośzadajepytanie:„Cojestztobąnie
tak?”,itakzawszesamsobieodpowiada:„Nic.Wszystko
wporządku.Jesteśdoskonałytaki,jakijesteś”.Alejeśli
jesteśszczery,prawdopodobniemyśliszsobie:
„Naprawdę?Czykiedykolwiekzemnąprzebywałeś?”.
Przezcałyczasprzebywamzesobąiwiem,żetamantra:
„Jesteśdoskonałytaki,jakijesteś”,poprostuniejest
prawdą.Nawetniezbliżasiędoprawdy!
Jednąznajbardziejoczywistychprawdwżyciujestta,
że„Cośjestzemnąnietak”.Przesłaniekultury:„Ja
