Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
(JadwigaSawicka)
BARDOWIE
Bardowiemają,jakwiadomo,znakomiteparantele
ilegendarnyrodowód.Przyjmujemy,żeistniejąmiędzy
nimizwiązkiipowinowactwawczasieiprzestrzeni.
Wszyscyaoidzi,druidzi,skaldowie,minnesängerzy,
rybotyciposiadająpewnewspólne,niezbadanecechy.
Jednojestpewne–wszyscyśpiewali.
Wpotocznymodbiorzenazwaniekogośbardemwiąże
sięzuznaniem,jestrodzajemnobilitacji.Samwyraz
„bard”,pochodzeniaceltyckiego,pojawiłsiędawno,ale
cooznaczadziś,jakijestjegozakres,jakiesąkryteria
„bardostwa”–niebardzowiadomo.
Przyjrzyjmysięmałemuodcinkowiczasowemu,kilku
zagadnieniomiegzemplifikacjiograniczonejdopięciu
nazwisk.Myślęowspółczesnychśpiewającychpoetach,
żyjącychwsystemachautorytarnych,opoetachbuntu
inaporu.Wybóruwzględniłtwórcówprezentujących
„ostrewartościestetyczne”.JacekKaczmarski,Jan
KrzysztofKelus,KarelKryl,AleksanderGalicz,
WłodzimierzWysockiniesąpoetamiłagodnymi,nie
mawichtekstachsentymentalnegoporozumiewaniasię
zodbiorcą,tworząjenagrunciebuntu,negacji,ironii.
WspółczesnybardtowedługWładimiraBukowskiego
„człowiekzgitarą”.Gitara–instrumentstary,domowy,
prywatny,kojarzysięzrosyjskimromansem–zmieniła
funkcję,stałasięznaczącączęściąrolibarda,zapewniała
muniezbędnąniezależność,możliwośćswobodnego
poruszaniasięiwystępowaniaprzedwybranym
audytorium.Prostotawykonaniastanowiłaojegosile,
skupiałauwagęodbiorcynasłowie.Stwarzałamożliwość
uniezależnieniasięodsferyoficjalnej.Człowiekzgitarą,
śpiewającywłasnetekstyzwłasnąmelodią,byłwolny.
