Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ludziezociąganiemruszyliwswojąstronę,kilkorojeszcze
przyglądałosięzdalszejodległości.Posterunkowyodprowadził
gokilkakrokównabok,podczasgdydziewczynapilnowałamięśniaka.
KiedyKrzyckiemuprzestałydrżećdłonie,sięgnąłdokieszeni.
–Pracujęwwydzialekryminalnym,tujestmoja...–zaczął,ale
chłopakmuprzerwał.
–Pantosięniemusilegitymować,panieinspektorze.–Wyjął
zkieszonkinotesiudając,żecośwnimzapisuje,mówiłpółgłosem:
–Domyślamsię,żeniechcepanztegorobićoficjalnego
zawiadomieniaoprzestępstwie.Jego–pokazałdługopisemzasiebie
–teżspróbujemyprzekonać.Postoimychwilę,jabędęudawał,
żespisujęzeznanie,apanmipowie,cotowłaściwie,dociężkiej
cholery,było.
–Spontanicznainterwencjapozasłużbowa–odparłKrzycki,nie
patrzącbrodaczowiwtwarz.Odebrałmuzrękiswojąsmycz,owinął
ciasnowokółpięściiodszedł.
3
ZulgądostrzegłLalęczekającąnaniegonaszczycieschodówprzy
mościePowstańcówŚląskich.Nieprzebiegłaprzezjezdnię,nie
ryzykowałaniepotrzebnie.Byłatrochęmądrzejszaodniego.Poklepał
jąpokarku,zapiąłsmycziruszyliwkierunkuSzerokiej.Jakzwykle
przystanąłprzedwejściemizerknąłnaimięwszyldzie.Izabyła
dziennikarkązWarszawyinajbardziejzdumiewającymzjawiskiem
wjegożyciu.Nigdywcześniejniedopuszczałmyśli,żemógłbysię
zakochaćbezpamięci,wbrewwszystkiemu,codotychczaswjego
wyobrażeniuskładałosięnaAndrzejaKrzyckiego.Tragicznaśmierć
Izynajegooczachiponiekądzjegowinyutwierdziłagotylko
wprzekonaniu,żemiłościnależyunikaćjakognia.Dorotamusiała
otymwiedzieć,nazywającichkawiarnięimieniemtamtejkobiety.
Odprawiaławtensposóbjakieśswojemiłosneczary,
onieprzewidzianychskutkach.
