Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
reprezentacjęwidzówiwidzekteatralnych,któradziśstanowipodstawoweźródło
dlabadańhistorycznokulturowych.
Wtymmiejscuwartozauważyć,żeoilepropozycjemetodologiczneDavisa
iEmeljanova,GardnerczyRobinsonpomagająusytuowaćfanówteatruwszerszym
kontekściespołecznymiwtensposóbstwarzająmożliwośćodzyskaniadoświad-
czeniafanowskiego,otylewskazówek,jakprzeprowadzaćanalizęreprezentacji
fanówifanekwceluidentyfikacjiidekonstrukcjiramideologicznych,wjakich
owereprezentacjepowstawały,dostarczająbadaniahistoryczneRichardaButscha
natematpublicznościamerykańskich.WksiążceTheCitizenAudienceautorwy-
różniatrzyzasadniczemodelepubliczności:popierwsze,gwałtownytłum(crowd),
któryodnosiłsięgłówniedowidowniteatralnejpierwszejpołowyXIXwieku,
zokresupoprzedzającegoprocesyudomowieniaifeminizacjiteatruamerykań-
skiego;podrugie,masę(mass)wyizolowanychjednostek,odsyłającądowczesnej
publicznościmediówmasowych;iwreszcie,potrzecie,publicznośćpreferowaną,
czyliprzeciwstawianątłumowiimasiepublikę(public),łączącąsięzideąobywatela.
Przyglądającsiętymtrzemkonstruktomamerykańskiejpubliczności,Butschdo-
chodzidowniosku,żewszystkieonewyłoniłysięzdyskursuburżuazyjnego,który
zasadzałsięnahierarchicznymrozróżnieniuna„dobrą”publiczność-złożoną
zeuroamerykańskichbiałychmężczyznzklasyśredniejiwyższej,oraz„złą”pub-
liczność-konstytuowanąprzezresztęspołeczeństwa,wtymkobiety,przedstawi-
cieliinnych„ras”
,osobyprzynależącedoklasypracującejiogólnieklasniższych.
Studiafanowskieuswojegozaraniazakwestionowałyirozmontowałytendyskurs
wodniesieniudowspółczesnychfandomów.Historycznepublicznościzasługują
napodobnąszansę.To,cojestnaszali,towyobrażenianatematkulturyXIXwieku,
zwłaszczakulturypopularnej.Wyobrażeniatebezwątpieniaprzeobraziłybysię,
gdybyzaczęłypadaćpytaniawkontrzedodyskursuhegemonicznego,wszczegól-
nościwzwiązkuzroląinstytucjiteatralnychwcodziennymżyciugrupspołecznie
podporządkowanych(równieżwobrębieklaswyższych).
WychodzącodrozpoznaniaButschadotyczącegousilnychiuwieńczonych
sukcesemzabiegówdyscyplinowaniapublicznościteatralnej,wpisujęhistorię
fanówteatru-którzywnajbardziejradykalnysposóbrozsadzalihegemoniczne
decorum-wszerszykontekstzachodzącegowówczasprocesureformyteatru.Pro-
cesten,któryomawiamwrozdzialeFantagonizmy,DennisKennedyujmujejako
podporządkowaniekulturyteatralnejburżuazyjnemusystemowinormiwartości
(embourgeoisement)9;.Choćmożewpolskimkontekścieniejesttonajbardziej
9;D.Kennedy,TheSpectatorandtheSpectacle:AudiencesinModernityandPostmodernity,Cambridge
UniversityPress,Cambridge2009,s.156.
37
