Rzeczywistość (nie)opisana

Joanna Królikowska

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-8220-050-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Rok wydania:

2020

Liczba stron:

208

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Królikowska, Joanna. Rzeczywistość (nie)opisana. Red. . Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020, 208 s. ISBN 978-83-8220-050-8

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Królikowska, J.

T1 Rzeczywistość (nie)opisana

PB Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

PP Łódź

YR 2020

SN 978-83-8220-050-8

Bibliografia BibTex:

@Book{ 233732, author = "Królikowska, Joanna", editor = "", title = "Rzeczywistość (nie)opisana", publisher = "Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego", year = "2020", address = "Łódź", isbn = "978-83-8220-050-8" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Królikowska, Joanna

ED -

TI - Rzeczywistość (nie)opisana

PB - Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

CY - Łódź

PY - 2020

SN - 978-83-8220-050-8

ER -

Netografia (standard APA):

Królikowska, Joanna. Rzeczywistość (nie)opisana [baza danych online] Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020 [dostęp: 10 09 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/rzeczywistosc-nieopisana-joanna-krolikowska-233732.

popkultura, cenzura, życie teatralne, teatr w Polsce, prasa branżowa w Polsce, metakomentarz

Jest to wartościowa poznawczo i oparta na rzetelnych rozpoznaniach źródłowych rozprawa, która w zdyscyplinowany (pod względem formalnym i metodologicznym) sposób przedstawia wizje życia teatralnego kreowane przez trzy czasopisma branżowe ukazujące...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-8220-050-8

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego

Rok wydania:

2020

Liczba stron:

208

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Wstęp7
Rozdział I. Fakty, czyli co wiadomo „na pewno”15
1.1. Redagowali, pisali, wydawali16
1.2. Teatr, jaki był23
Rozdział II. Trzy czasopisma – trzy teatry?27
2.1. „Teatr”: pesymistyczny obraz z optymistycznym akcentem28
2.1.1. Czy teatr jest produktem, a widz klientem?31
2.1.2. Jaka płaca, taka praca (albo na odwrót)?38
2.1.3. Teatry „A” i teatry „B”44
2.1.4. A może jednak wolny rynek?48
2.2. A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź, czyli „Dialogu” ucieczka od PRL51
2.2.1. Teatr i przymierze53
2.2.2. Co dalej z przymierzem?59
2.2.3. Metakomentarz zamiast „osobofotela”66
2.3. „Scena”: zwrot ku prowincji i popkulturze74
2.3.1. W terenie75
2.3.2. Gdy w teatrze kryzys, triumfuje muzyka82
Rozdział III. „Zna pani tę historię? Nie znam” (czyli rozmowy o przeszłości)85
3.1. Redaktorzy naczelni – postawy i nastroje86
3.2. Redakcje i ich strategie95
3.3. Gry z cenzurą109
3.4. Życie teatralne – weryfikacja114
3.5. Zawsze tu i zawsze tak127
(Nie)zakończenie129
Rozmowa z Izabellą Cywińską135
Rozmowa z Małgorzatą Dziewulską139
Rozmowa ze Sławomirą Łozińską143
Rozmowa z Januszem Majcherkiem147
Rozmowa z Tadeuszem Nyczkiem155
Rozmowa z Barbarą Osterloff161
Rozmowa z Krzysztofem Sielickim169
Rozmowa z Jackiem Sieradzkim177
Rozmowa z Małgorzatą Szpakowską183
Rozmowa z Lechem Śliwonikiem189
Bibliografia197
Indeks nazwisk203

Wstęp

Pozostajejeszczepierwszy,poprzerywanynawiasami,człontytułu-uRze-

czywistość(nie)opisana”.Zależałominapostawieniuakcentunaopozycjęopi-

sanegoinieopisanego,sugerującąpopularnośćpewnychtematównałamach

czasopismlubichpomijanieczyspychanienamargines.Toprzeciwieństwo

związanejestzarównozproﬁlamikażdegozmiesięczników,którezoczywi-

stychwzględówwybierałylubodrzucałyniektóretematy,jakizwewnętrzną

politykąredakcyjnąposzczególnychczasopism.Nieprzypadkowejesttutaj

samosłowourzeczywistość”-tojąkrytycyteatralniopisywalialboteżpróbo-

waliodniejuciekać.Pojemnośćtegotytułuposzerzyłydodatkoworozmowy,

uświadamiając,wjakimstopniuzakrestego,cozostałoopisanelubpominięte

wczasopismach,byłzależnyodcenzuryczyówczesnychnastrojówspołecznych.

Ijestjeszczejednoznaczenietytułu,któreuwypukliłosiępodwpływemzmian

przedmiotuicelubadań:urzeczywistość”,czyliżycieteatralnelatosiemdziesią-

tych,okazałasięniedoopisaniadlamnie,aprzynajmniejniewtakiejformie,

jakąpoczątkowoplanowałam.Nieopisałamwięc,jakatarzeczywistośćbyła

naprawdę.Przedstawiłamzatowieleperspektywjejujęcia.

IwinnajestemteżwyjaśnienietakintensywnieobecnegowtymWstępie

pierwszoosobowegotonu.Jestonfaktyczniejednymzważniejszychwspólnych

mianownikówtejpracy,choćwjejkolejnychczęściachbędziesięmanifestował

nietylenadużywaniemformczasownikowychwpierwszejosobieliczbypoje-

dynczej,ilewsamymukładziepracy.Układzieodtwarzającymponiekądmoje

nadziejebadawcze,ujawniającymporażki,chwilerozwiewaniasięzłudzeń,trwa-

jącąniemalnieustannieniepewność.Alezatąróżnąwielkościąkolejnychroz-

działów,zaburzonąchronologią,podlegającąnieustannejewolucjiświadomością

wiedzyiniewiedzynarratorakryjesięprawdaopracy-niechmibędziewolno

użyćtegookreślenia-historykateatruikultury.Badacza,którymawrękumapę

metodikompasmetodologii,alektóregobardziejniżsprawneprzejściedanej

krainyodjednejgranicydodrugiej,interesujejejpoznanie.Wtympoznaniu

ujawniasięprzecieżprawdziwośćmapisprawnośćbusoli.Todlategowłaśnie

większośćrozważańocharakterzeteoretycznymprzeniosłamdoczęścipodsu-

mowującejmojąpracę.

Podsumowującej,aleniezamykającej.JeszczeprzedsłowemuKoniec”

umieściłamrozmowyzosobami,którezechciałyprzejśćsięzemnąpolatach

osiemdziesiątychipowspółczesności.Niesątopełnezapisywywiadów-wy-

brałamtefragmenty,którewydająsięnajważniejszedlamoichrozważań,na-

dającimjednocześnieokreślonądynamikęnarracji.Pomoglimiwtymzresztą

wwyjątkowysposóbsamiuczestnicyrozmów,którzypoświęciliichautoryzacji

wieleuwagi,razjeszczeważącsłowa,razjeszczecośdodając,acośodejmując.

Trudnoolepszychnauczycielipisaniaoteatrze.Itrudnoolepsząlekcjępisania

oteatrze,zwłaszczażepociągaonazasobąkolejnepytanie:czywtymanali-

zowaniurzeczywistościopisanejinieopisanej,wtymbadaniuprzeszłościna-

rzędziamizróżnychporządkówczasowych,zredagowaneprzezemnieiprzez

Brak wyników

Rzeczywistość (nie)opisana

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra