Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jedynacy–zewzględunabrakrodzeństwa–sąnawet
bardziejkontaktowiidbająoprzyjaźniezwyjątkowym
zaangażowaniem,ponieważniedostająwdomu
zautomatukumpladozabawy.Iodwrotnie,tatak
chętnieopiewanaidylladorastaniazrodzeństwemprzy
bliższymspojrzeniuwcaleniejesttakąoczywistością,
zajakątakchętniesięjąpodaje.Możebyćtylko
życzeniemnas,rodziców.Wielurodziców
zentuzjazmempodkreśla,jakbardzorodzeństwosię
kocha.Zestrachu,żemożebyćinaczej,zaprzeczasię
uczuciom,któremogąmiećdzieci,gdynaglepojawia
sięjeszczektoś,ktojestdlarodzicówważny.
Oczywiściemożebyćtak,żerodzeństwojestsobie
oddaneiodsamegopoczątkuidzieprzezżycie,
trzymającsięzaręce,niczymJaśiMałgosiapokonuje
wiedźmę.Międzyrodzeństwemistniejeteżbardzosilna
rywalizacja–zwłaszczagdydziecisątejsamejpłci
iprzymałejróżnicywieku.Czasemdochodzi
dogwałtownychawantur,bojednociąglebezpytania
włazidopokojudrugiego,drugiebierzerzeczy,które
doniegonienależąalbo„głupiosięgapi”–klasyka.
Częstomamnaterapiirodzeństwa,zktórymiprowadzę
rozmowypokojoweiktórezachęcamdoprzemyślenia,
comożnapokochaćwbracielubsiostrze.Czymmożna
siędzielić.Wtedy–chociażnachwilę–sprawy
przyjmująkorzystniejszybieg.Częstojednakzaczynam
odomówienia„czerwonejpłachty”,którątrzeba
pomachaćtemudrugiemuprzednosem,żeby
eksplodował.Rodzeństwodoskonaletowieijeszcze
chętniejotymmówi.Wtedymożemysięwspólnie
śmiaćztychwszystkichczerwonychpłacht.Kiedyjuż
wiemy,codoprowadzanasdowściekłości,możemy
porozmawiaćorozejmie.Dziecitowtedyrozumieją.
Chodzimioto,żerodzicepowinniwreszcieprzestać
idealizowaćrelacjemiędzyrodzeństwem.
