Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
(Rozdział2.Tremajakowzrostpobudzenia).Wczęścitrzeciejprzedsta-
wiłamtremęzperspektywyklinicznej–najczęściejwykorzystywanej
wpsychologiimuzyki(Rozdział3.Tremajakolęk,Rozdział4.Cechy
zwiększającepodatnośćnatremę,Rozdział5.Tremajakolękspołeczny).
Zauważającjednakograniczeniapodejścia,traktującegotremęjakolęk,
skręciłamwewłasnąścieżkę,poszukującinspiracjiiwyjaśnieńwob-
szarzepsychologiiemocji,awynikiposzukiwańprzedstawiłamwczęści
czwartej(Rozdział6.Tremajakoemocjazłożona,mieszana).Zachęcam
Czytelnikadowyciągnięciawłasnychwniosków,czywartotądrogą
podążać.
Częśćpiątaodnosisiędoregulacjiemocjikoncertowych–czylira-
dzeniasobieztremą.Wybrałam,moimzdaniem,najbardziejobiecujący
modeletapówpowstawaniaemocjiimożliwościichregulacji–empirycz-
nieudowodniony,prosty,zrozumiałyiużyteczny(Rozdział7.Radzenie
sobieztremą–zastosowanieteoriiwpraktyce).Opisałamodpowiednie
grupytechnikpsychologicznych,adaptującjedospecyfikisytuacjipsy-
chologicznejmuzyka.Analizującadaptacyjneinieadaptacyjnetechniki
radzeniasobieztremą,starałamsięnieunikaćtematówkontrowersyj-
nych,ważnych,leczczęstoUzamiatanychpoddywan”–regulacjiemocji
poprzezużywkiimaratonyćwiczeniowe.
Ostatnirozdział(Rozdział8.Psychologiczneprzygotowaniewykonaw-
cydowystępupublicznego)wychodzipozasferęemocjonalności–ukazu-
jeszerszykontekstformowaniasięosobowościartysty.Akcentujerolę
wsparciaspołecznegowprocesachsocjalizacjiiedukacjidlapomyślnego
rozwojutalentu,poczuciasensupodejmowanychdziałań,poczuciawła-
snejwartości–dbaniaozachowaniespójnościwłasnychpotrzeb,dążeń
icelów.Psychologmuzykijesttunieocenionymźródłemprofesjonalne-
gowsparcia−pomożepoznaćiwykorzystaćwłasnypotencjał,odzyskać
spontanicznośćinauczyćsiężyczliwegopodejściadosiebiesamego
iwłasnychdążeńdobyciadobrym,profesjonalnymmuzykiem.
Każdąznalezionąodpowiedźtestowałamwpraktyce–główniewpra-
cyzmuzykami,aleczasemtakżesportowcami,mówcami.Wskutek
podjętychoddziaływańpotrafiliodzyskaćradośćzwystępowania.Wten
sposóbzakażdymrazemprzekonywałamsię,żeUniemanicbardziej
praktycznegoniżdobrateoria”(Lewin,1951,s.169).
Właśniepotopowstałataksiążka–byCzytelnikmógłznaleźćna-
ukowopotwierdzoneodpowiedziiodnieśćjedowłasnychdoświadczeń:
X
Wstęp