Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
momentemegzystencjalnegoprzełomu,którywwieluwypadkach
pozbawiapodmiotpodstawowychzdolnościpoznawczych,takichjak
umiejętnośćopowiadaniaodoświadczeniachczyrekonstruowania
iprzypominaniasobietego,cozdarzyłosięwprzeszłości.
Afazjęmożnarozpatrywaćwtrzechkontekstach.Kontekst
podstawowytoneuronauki–neurologia,neuropsychologia
ineurolingwistyka–badająceafazjęjakopatologicznystanumysłu,
wynikającyzorganicznegouszkodzeniamózgu.Wdiagnostyceafazji
najważniejszejestrozpoznaniemiejscaistopniauszkodzeniatkanek
nerwowych.Dokładnadiagnozaumożliwiaszybszepodjęcie
właściwegoleczenia,któregopodstawowymcelemjestprzywrócenie
afatykowizdolnościrozumieniaitworzeniakomunikatów.Według
MariiPąchalskiej,autorkinajważniejszegokompendiumwiedzy
oafazji,noszącegotytułAfazjologia(1999),koniecznejeststworzenie
naukowejsyntezybadańnadzaburzeniamiprocesukomunikacji,
spowodowanymichorobamiluburazamineurologicznymi.Tego
rodzajusyntetyzującąnaukąmabyćwłaśnieafazjologia–dziedzina
wiedzyłączącaposzczególnesubdyscyplinybadańnad
funkcjonowaniemmózgu,języka,komunikacjiipamięci[3].
Drugikonteksttobadanialingwistyczne.Najważniejszym
badaczemafazyjnychzaburzeńmowywśródlingwistówbyłRoman
Jakobson,którynapodstawieanalizyjęzykowychsymptomówafazji
rozpoznałiopisałdwapodstawowemechanizmykształtowaniasię
wypowiedzi:metonimięimetaforę.WedługJakobsonazadaniem
lingwistykijestnietylkobadanierealizacjiwypowiedzizgodnych
zokreślonymsystememjęzykowym,lecztakżepatologiitych
wypowiedzi,„zakłóceńmowy”.„Żebybadaćnależyciejakiekolwiek
załamaniewprocesieporozumiewaniasię,trzebarozumiećnaturę
istrukturęśrodkaporozumiewaniasię,którywdanymwypadku
przestałfunkcjonować.Lingwistykazajmujesięjęzykiem
wewszystkichjegostanach:językiemwdziałaniu,językiemwruchu,
