Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przepowieśćobieganiuwlesie
Śpiewptakówwlesie.Trele,gwizdy,pohukiwania,szczebioty,
świergolenia.Ptakśpiewaposwojemu.Ptakmaswójgłos.Ten
głosrodzisięznimiwnim.Janiema(janiemam)własnegogło-
su.Człowiekuczysięjęzyka(języków),żebymówić.Mowawję-
zykumacierzystymlubwyuczonymniejestHludzkimgłosem"
wtymsensie,wjakimptasigłosjestgłosemptaka.Językiistnie-
ją,nieistniejąc,toznaczywychylająsięznie-istnieniajakowy-
powiedzi(mówionelubpisane).Językówtrzebasięuczyć,żeby
mówić.Todługiproces,nieuniknionypasażwychodzeniaznie-
-mowlęctwa,pasażzdzieciństwawdorosłość,pasażokrężny,bo
mówieniedoskwieradośmierci,jeślimowanieumierawcześniej
wmówiącym,stającsiętrupem-Hgadaniną".
Niemamgłosujakptakalboinnezwierzę.Powiadają,żeuro-
dzeniwniedzielęrozumiejąmowęptaków.Niktjednaknietwier-
dzi,żeptasigłoswymagamyślenia.Naweturodzeniwniedzielę,
rozumiejącymowęptaków,nietwierdzą,żeptakimusząmyśleć.
Gdybyptakzacząłmyśleć-utraciłbygłos.Człowiekarozpozna-
jesięHpogłosie"tylkowtedy,gdymówi.Jegomowatonietrel.
Człowiekuczysięmówić,akiedyjużwyuczysięwystarczająco
-wypowiadacośdokogośwnadzieibyciazrozumianym,ale
szczerzepowiedziawszy,naukamówieniatrwaprzezcałeżycie
imówiący,mówiąc,czujesię(mniejlubbardziej)niepewnie,
9
