Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
CZĘŚĆII
Charakterksiążki
Jakłaniapragniewodyzestrumieni,
takduszamojapragnieCiebie,Boże!
(…)
ZadniaudzielamiPanswojejłaski,
awnocyMuśpiewam.
Ps42,2.9
Nietrzebabadańporównawczychnadliteraturą
mistyczną,bydostrzeccechy,któreodróżniajątekst
Julianyodpismwieluinnychmistyków,orazcechy
wspólnewiększościlubwszystkimtekstomtegogatunku.
Brakuwagzarównoowstępnychćwiczeniach
ascetycznych,jakiowieńczącychwizjachAbsolutu
możnatłumaczyćtym,żeJulianakoncentrujesię
całkowicienaprzekazaniu–kuogólnemupokrzepieniu–
tegoszczególnegoogląduprawdy,któryotrzymała
wodpowiedzinawłasnąpotrzebę.Starasięnietyle
nauczaćmetodstopniowegozbliżaniasiędoBoga,ile
zrelacjonowaćudzielonejejjednorazowoobjawienie
realnejbliskościBożej.Jąsamąprzygotowałodoniego
poruszeniesumienia,miłościiumysłu,azatemjejwiary,
wkrótcezaśmiałapozostaćbez„żadnegoznaku
idowodu”,tylkozzaleceniem,bywierniezachowywać
ukazanetreści.Cowięcej,Bożąbliskość(niezależnie
odtego,jakimsposobemiwjakimstopniuobjawioną)
możnawedługJulianydostrzecwłaśniedziękiwierzejako