Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
godzimy.Mniejszeprojektydająminatomiastmożliwość
eksperymentowaniaiwspółpracyzosobami,którychczęstonie
udałobysięzaprosićwteatrzerepertuarowym.Nosexnosolojest
przykłademtakiegoprojektu,któryzostałnajpierwzrobionyjako
czytanieperformatywnenakonkursStrefyKontaktuWrocławskiego
TeatruWspółczesnego,apóźniejprzekształciłsięwprzedstawienie.
ZrobiliśmyjezJankiemSobolewskimiJaśminąPolak,zktórymi
odwielulatsięprzyjaźnię,aktórzysąetatowymipracownikami
NowegoTeatruwWarszawie,gdzienigdyniepracowałamjako
reżyserka.MożliwośćwspółpracyzJankiemiJaśminązawszejest
fascynująca,aleniezdarzasięczęsto.Wteatrachrepertuarowych
trzebazagospodarowaćzespół,awsytuacjitegokryzysu,który
nadchodzi,możliwościzatrudnianiaaktorównieetatowychpewniebędą
jeszczebardziejograniczone.Pracapozadużymiteatramidajewtej
sytuacjimożliwośćstworzeniaprzygodnych,małychkolektywów,
gdziejestbardzosilnawymianaenergetycznaimożnazrobićcoś
bardziejdlasiebie.Tamczęściejpodejmujemyteżeksperymenty
strukturalne–AtmanwymyśliłdlaScenyRoboczejprojektWładca
muchzudziałemchłopakówwwieku10–12lat,którybyłpodzielony
natrzyczęści,reżyserowaneprzezniego,mnieiAnetęGroszyńską.
Różę–performansoRóżyLuksemburg,równieżwScenieRoboczej
–robiliśmykolektywnie,zMateuszem,Jaśminą,Czarkiem
KołodziejemiKrzyśkiemKaliskim.Kantortujesttoinicjatywa
ipomysłWojtkaKiweraiIzyZawadzkiej,Antyteatrtokoncepcja
Mateusza–pozarepertuaremtradycyjnypomysłnapodziałfunkcjinie
jesttaksztywny,władzareżyserkarozpraszasięirozpuszcza.
K.W.:PięćlattemuprzestałaśpracowaćzeSzczawińską,azaczęłaś
zAtmanem.Jednocześniezbyciadramaturżkąidramatopisarką
przeszłaśdozajmowaniasięreżyserią.Cospowodowałotęzmianę?
A.J.:Zmiananastąpiładośćpłynnie.JeszczepracujączWeroniką,
podejmowałampróbyreżyserskie,głównieprzygotowującczytania
performatywne.Zabiegałamteżoto,żebywyreżyserowaćspektakl.
WPolscepozycjadramaturganiejesttaksilnajaknaprzykład
wteatrzeniemieckim,jestraczejczymśpomijanyminieuznawanym.
